Налог ’дрэнная схільнасць, звычка’ (Нас.), ’звычка’ (міёр., Нар. сл.), налога ’тс’ (віл., Жыв, сл.), укр.налога ’звычка, звычай’, польск.nałóg ’схільнасць, прывычка, звычка да чаго-небудзь дрэннага’. Ст.-бел.налог ’прывычка’ (1598 г.) лічыцца запазычаннем з польск.nałóg (Булыка, Лекс. запазыч., 133); Булахаў (Развіццё беларускай літ. мовы ў XIX–XX стст. ва ўзаемаадносінах з іншымі славянскімі мовамі. Мн., 1958, 27) лічыць паланізмам у беларускіх творах Чачота, што зусім верагодна, улічыўшы значную колькасць дэрыватаў у польскай мове і адмоўнае сэнсавае адценне слова, што адсутнічае ў беларускім дзеяслове налажы́цца ’прызвычаіцца, прывыкнуць’ (гл.), які мог быць асновай утварэння аддзеяслоўнага назоўніка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Úntugend
f -, -en зага́на, дрэ́нная звы́чка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
обыкнове́ниеср. звы́чай, -чаю м., звы́чка, -кі ж.;
по обыкнове́нию звыча́йна, як звыча́йна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ванька ’мода, звычка’ (КСТ). Відаць, частка нейкага фразеалагічнага выразу. Улічваючы, што слова ванька мела калісьці агульнае значэнне ’(ліхі) рамізнік’ (Даль, 1, 164), можна меркаваць пераход ’ваньку ламаць’ > ’моднічаць’, адкуль ’ванька’ > ’мода, звычка’. Параўн. шырокае ўжыванне ванька ў розных экспрэсіўных значэннях у рускай мове (гл. СРНГ, 4, 38–39).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
thumb-sucking
[,Өʌmˈsʌkɪŋ]
n.
звы́чка смакта́ць вялі́кі па́лец
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
custom[ˈkʌstəm]n.
1. звы́чай
2.звы́чка, прывы́чка
3.BrE, fml кліенту́ра, пакупнікі́
4. зака́зы, заку́пкі ў адно́й кра́ме
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
nałóg, ~ogu
nał|óg
м. дрэнная звычка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Панаро́ўка ’звычай’ (Касп., Мат. Гом., Сцяшк. Сл.), ’дрэнная звычка’ (Юрч.). Конфіскнае ўтварэнне (па‑ + ‑ка) ад нораў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
przyzwyczajenie
przyzwyczajeni|e
н. прывычка; звычка;
z ~a — па звычцы;
~e jest drugą naturą — звычка – другая натура
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ángewohnheit
f -, -en звы́чка
aus ~ — па звы́чцы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)