куна́цтва, ‑а, н.

Звычай, які звязвае кунакоў абавязкамі ўзаемнай дружбы, дапамогі, гасціннасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

у́зус, ‑у, м.

Кніжн. Тое, што прынята, што стала звычайным; звычай, звычка.

[Ад лац. usus — карыстанне, ужыванне, звычай.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапла́ндскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Лапландыі, лапландцаў. Лапландская мова. Лапландскі звычай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуры́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гурыйцаў, належыць ім. Гурыйская гаворка. Гурыйскі звычай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Грузіі, грузінаў, належыць ім. Грузінская мова. Грузінскі звычай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кубі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Кубы, кубінцаў, належыць ім. Кубінскія звычай. Кубінскі тытунь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

югасла́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Югаславіі, югаславаў, які належыць, уласцівы ім. Югаслаўскі звычай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуцу́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гуцулаў, належыць ім. Гуцульскае паселішча. Гуцульская народная творчасць. Гуцульскі звычай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Úsus

m - звы́чай

das ist bei uns so ~ — такі́ ў нас звы́чай, так у нас заве́дзена

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пабраці́мства, ‑а, н.

Старажытны славянскі звычай узвядзення блізкай дружбы ў ступень брацтва, які суправаджаўся пэўным абрадам. Пабрацімства воінаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)