кампане́ла

(іт. campanella = званочак)

музычная п’еса, якая перадае гучанне званочкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

kampanula

ж. бат. званочак (Campanula L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Klíngel

f -, -n звано́к, звано́чак (на дзвярах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bell [bel] n.

1. звон; звано́чак;

as clear as a bell чы́сты як звано́чак (пра голас)

2. звано́к;

answer the bell адкры́ць дзве́ры на звано́к;

There’s the bell! Нехта звоніць!

♦

give smb. a bell BrE, infml патэлефанава́ць каму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кра́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Разм. Тое, што і крапіна. На сіні званочак за дарогай сеў мятлік — карычневы, з белымі крапкамі на крыльцах. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глакеншпі́ль

(ням. Glockenspiel, ад Glocke = званочак + Spiel = ігра)

ударны музычны інструмент, гукі якога імітуюць званочкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

dzwonek

м.

1. званок;

2. званочак;

3. бат. званочак (Campanula L.);

4. ~ki карц. бубны;

ostatni dzwonek — апошні званок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

це́нькі, ‑ая, ‑ае.

Абл.

1. Тонкі, вельмі тонкі. Авёс шамаціць галінкамі, нібы адмысловымі ценькімі каралямі. Броўка.

2. Вельмі высокі па гучанню, падобны на піск. Ценькі званочак. □ Ценькімі галасамі ад пчол звініць зямля наўкола. Калюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бо́мка ’званочак’. Утварэнне ад дзеяслова бо́мкаць (гл.). Ад бо́мка далей утвараецца новае слова бо́ма ’тс’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рышто́чнік ’званочак’ (Кіс.). Утворана ад рышто́к (гл.), паколькі расліна расце на ўзбоччы дарог, каля вадасцёкавых канаваў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)