Verbum

bell [bel] n.

1. звон; звано́чак;

as clear as a bell чы́сты як звано́чак (пра голас)

2. звано́к;

answer the bell адкры́ць дзве́ры на звано́к;

There’s the bell! Нехта звоніць!

♦

give smb. a bell BrE, infml патэлефанава́ць каму́-н.