◎ Псіўлю́й ’купкоўка зборная, Dactylis glomerata L.’ (гродз., маг., Кіс.). Рус. песья трава ’тс’. Пачатак слова, магчыма, да польск. psiwy ’сабачы’, psi ’тс’, якія, паводле Банькоўскага (2, 957), ужываюцца ў назвах “дрэнных” раслін.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

эпітэліёма

(ад эпітэлій + -ома)

зборная назва для абазначэння розных эпітэліяльных пухлін, пераважна скуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

збо́рны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца месцам збору каго-н.

З. пункт.

2. Які складаецца з аб’яднаных у цэлае разнародных частак.

Зборная каманда (у спорце: з лепшых ігракоў розных каманд).

3. Састаўлены з асобных гатовых дэталей, элементаў; заснаваны на прымяненні такіх дэталей.

З. дом.

Зборныя канструкцыі.

Зборнае домабудаўніцтва.

4. Абагульнены, які адносіцца да многіх.

З. літаратурны вобраз.

5. У граматыцы — які абазначае сукупнасць прадметаў ці асоб, што ўспрымаюцца як адзінае цэлае.

Зборныя назоўнікі.

|| наз. збо́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куліна́рыя

(лац. culinarius = кухонны)

1) майстэрства прыгатавання ежы, а таксама зборная назва страў;

2) магазін паўфабрыкатаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

антэна́ты

(н.-лац. antennata)

зборная назва некалькіх груп членістаногіх, для якіх характэрна наяўнасць вусікаў (трахейнадыхальныя і ракападобныя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

national​2 [ˈnæʃnəl] adj.

1. нацыяна́льны, наро́дны;

national dress нацыяна́льны касцю́м;

national economy нацыяна́льная экано́міка, наро́дная гаспада́рка;

national heritage нацыяна́льная (культу́рная) спа́дчына;

national identity нацыяна́льная самабы́тнасць;

a national minority нацыяна́льная ме́ншасць;

the national team sport нацыяна́льная збо́рная (кама́нда), збо́рная (кама́нда) краі́ны;

national unity адзі́нства наро́да, нацыяна́льнае адзі́нства

2. дзяржа́ўны;

a na tional anthem дзяржа́ўны гімн;

a national boundary дзяржа́ўная мяжа́;

a national ho liday дзяржа́ўнае свя́та;

National Insurance дзяржа́ўнае сацыя́льнае страхава́нне (у Вялікабрытаніі);

the Royal National Theatre Карале́ўскі нацыяна́льны тэа́тр (у Лондане)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reprezentacyjny

reprezentacyjn|y

1. прадстаўнічы;

2. зборны;

ekipa ~a — зборная каманда;

3. імпазантны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АПАФІ́ТЫ

[ад апа... + ...фіт(ы)],

абарыгенныя расліны, якія з прыродных лясных, лугавых, балотных і інш. згуртаванняў перайшлі на тэрыторыі, звязаныя з гасп. дзейнасцю чалавека (палі, падвор’і, месцы здабычы карысных выкапняў і інш.). У новых месцах апафіты — пустазелле. На Беларусі да апафітаў належаць блюшчык плюшчападобны, крапіва двухдомная, купкоўка зборная, снітка звычайная, чальчак вербалісты і інш.

т. 1, с. 420

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

макраміцэ́ты

(ад макра- + -міцэты)

зборная група вышэйшых грыбоў з буйнымі пладовымі целамі; пашыраны па ўсім зямным шары, акрамя Антарктыды; пераважную большасць іх складаюць базідыяльныя і сумчатыя грыбы (параўн. мікраміцэты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

узвы́шша, ‑а, н.

1. Узгорыстая або даволі высокая мясцовасць, якая ўзвышаецца над наваколлем. Арабіна стаяла на ўзвышшы, і ад яе да хаты полем вілася сцяжынка. Чорны. Нейкі час мы моўчкі суправаджаем .. [дзеда Хведара] вачыма, потым бяром рыбалоўныя снасці і ідзём да пазелянелага куста вярбоўніку на ўзвышшы. Ігнаценка. // У геаграфіі — гарыстая або ўзгорыстая мясцовасць, якая падымаецца над узроўнем мора больш як на 200 метраў. Валдайскае ўзвышша. Мазырскае ўзвышша.

2. Тое, што і узвышэнне (у 2 знач.). Зборная была прасторная, як абора. Па процілежным яе канцы, на ўзвышшы, адгароджаным балясамі, стаяў вялізны стол, абіты зялёным сукном. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)