чужані́ца, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ніц.

1. Чужы, нетутэйшы чалавек; іншаземны захопнік.

2. Чалавек, які па духу, поглядах і пад. чужы ў якім-н. асяроддзі.

3. Не родны, не сваяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агрэ́сар

(лац. aggressor)

той, хто ажыццяўляе разбойны напад; захопнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

zaborca

м. захопнік, акупант; агрэсар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

агрэ́сар

(лац. aggressor)

той, хто ажыццяўляе агрэсію, захопнік.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

акупа́нт

(лац. occupans, -ntis)

той, хто ўдзельнічае ў акупацыі; захопнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Éindringling

m -s, -e

1) прандра

2) захо́пнік, акупа́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

інтэрве́нт

(рус. интервент, ад лац. interveniens, -entis)

удзельнік або арганізатар інтэрвенцыі, захопнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

occupier [ˈɒkjupaɪə] n.

1. fml жыле́ц; аранда́тар, часо́вы ўлада́льнік/ула́снік; жылі́ца; аранда́тарка, часо́вая ўлада́льніца/ула́сніца

2. звыч. pl. акупа́нт, захо́пнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

captor

[ˈkæptər]

n.

захо́пнік -а m., той, хто пало́ніць або́ трыма́е ў пало́не

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

акупа́нт м Besátzer m -s, -, Okkupánt m -en, -en; Éindringling m -s, -e (захопнік)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)