заро́сшы
1. заро́сший;
2. зарубцева́вшийся, заро́сший;
1, 2 см. зарасці́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
задзірване́ць, ‑ее; зак.
Зарасці травой, пакрыцца дзёрнам. На межах, якія з’явіліся пры немцах, парос быльнік, поле задзірванела. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утраве́ць, ‑ее; зак.
Разм. Пакрыцца, зарасці травой. Зямля ўтравела — Не бярэ лямеш, Па ёй вясну і восень Ліўні месяцца. Барадулін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зараста́ць несов.
1. зараста́ть, пораста́ть;
2. зарубцо́вываться, зараста́ть;
1, 2 см. зарасці́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
урасці́, -ту́, -це́ш, -це́; уро́с, урасла́, -ло́; зак.
1. у што. Па меры росту пранікнуць углыб, унутр.
Яблынькі добра ўраслі карэннем у глебу.
Хата па вокны ўрасла ў зямлю (перан.: моцна асела).
2. чым. Зарасці, парасці.
Двор урос травой.
|| незак. ураста́ць, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уя́лавець, ‑ее; зак.
Разм. Зарасці пустазеллем, травой (пра зямлю, поле). За тры гады зямля ўялавела, але палянка вельмі прыдалася, каб на ёй слаць лён. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заро́сшы, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. незал. пр. ад зарасці; зарослы. Цераз лес вяла нешырокая, заросшая травою дарога. Арабей. Салдаты здзіўлена глядзелі на змардаваных, заросшых шчаціннем людзей. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трава́, ‑ы; мн. травы, траў; ж.
Расліна з аднагадовымі зялёнымі неадзеравянелымі парасткамі і сцяблом. Сонца яшчэ не схавалася, але раса ўжо густа пакрапіла апавітую тонкай густой сеткай з павуціння высокую траву. Мурашка. Яшчэ над Нёманам Лугі не скошаны, Яшчэ над Нёманам Трава, як шоўк. Шымук. // Зялёнае покрыва зямлі з такіх раслін. Зямля была пакрыта высокімі духмянымі і сакавітымі травамі. В. Вольскі. Сёмка .. падышоў да Петруся і прылёг побач з ім на траву. Брыль.
•••
Трава травой — пра нясмачную яду.
Травой зарасці — тое, што і зарасці (парасці) быллём (гл. зарасці).
Хоць воўк траву еш гл. воўк.
Хоць трава не расці — пра зусім абыякавыя адносіны каго‑н. да чаго‑н.
Цішэй вады, ніжэй травы гл. цішэй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тлума́ 1 ’клопат’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Вытворнае ад тлуміць ’турбаваць’, гл.
Тлума́ 2 ’густыя зарасці ў лесе’ (чач., Мат. Гом.). Магчыма, старое запазычанне, параўн. ст.-польск. tłum ’стос дроў; купа дрэў’ (XV ст.), што да tłumić ’сціскаць, прыгнятаць’ (Борысь, 635), гл. тлуміць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zaperzyć się
зак.
1. ускіпець; раззлавацца;
2. зарасці пустазеллем
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)