замыка́нне ср.

1. запира́ние; замыка́ние;

2. замыка́ние;

1, 2 см. замыка́ць 1, 2;

○ каро́ткае з. — эл. коро́ткое замыка́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запира́ть несов.

1. (на ключ) замыка́ць; (на крючок) зашчэ́пліваць; (затворять) зачыня́ць;

2. в др. знач. запіра́ць; см. запере́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ábschließen

* vt

1) замыка́ць

2) заключа́ць (дагавор)

3) канча́ць (справу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zamykać

незак.

1. закрываць; зачыняць; замыкаць; завяршаць; заканчваць; заключаць;

zamykać pochód — замыкаць шэсце;

2. закрываць; ліквідаваць; выключаць;

zamykać na co oczy — заплюшчваць вочы на што;

гл. zamknąć

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

shut up

а) зачыня́ць, замыка́ць (дзьве́ры й во́кны)

б) informal заста́віць змо́ўкнуць

в) замкну́ць (арыштава́нага)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

impound

[ɪmˈpaʊnd]

v.t.

1) заганя́ць (жывёлу ў за́гарадзь), замыка́ць

2) забіра́ць, канфіскава́ць

3) запру́джваць, зага́чваць (ваду́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verspérren

vt

1) перагаро́джваць, загаро́джваць

2) зачыня́ць, замыка́ць

3) палігр. набіра́ць у разра́дку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Заве́рыч ’палка, адзін канец якой усаджаны ў вуха навоя, а другі ляжыць на падлозе, не даючы навою круціцца’ (чырв. слаб., З нар. лекс.). Польск. дыял. zawiracz ’частка красён’. Ад дзеяслова *заве́раць (< польск. дыял. zawierać ’зачыняць, замыкаць’) з суфіксам ‑ыч, які ўжываецца для ўтварэння назваў прылад (параўн. зацёрыч, скопыч, Сцяцко, Афікс. наз., 45).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ На́варня ’бервяно, якое кладзецца над вокнамі і дзвярыма’ (столін., Нар. сл.). Хутчэй за ўсё з на́варатня ’тс’ (гл.), аднак не выключана, што гэта самастойнае ўтварэнне ад кораня вор‑, прасл. ver‑/vor‑ са значэннем ’замыкаць, закрываць’; зыходным, магчыма, быў прыметнік тыпу *наборны, параўн. наварысты ’пахілы’, г. зн. ’накрываючы, закрываючы, замыкаючы’, што адпавядае прызначэнню рэаліі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

éinkapseln

1.

vt тэх. замыка́ць у абало́нку, змяшча́ць у каро́бку [у кажу́х]

2.

(sich) замкну́цца, адасо́біцца, ізалява́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)