Марэйдаць ’замазваць, размалёўваць’ (Сл. Брэс.). Да мара́ць (гл.). Аснова пашырана экспрэсіўным суфіксам ‑эйд‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

verkítten

vt зама́зваць, кітава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шпаклява́ць

(ням. spachteln)

замазваць спецыяльнай замазкай шчыліны і няроўнасці паверхні перад яе фарбаваннем, паліроўкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

caulk

[kɔk]

v.

затыка́ць, зама́зваць (дзі́ркі), канапа́ціць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заканапа́ціць, заканапа́чваць (mit Werg) verstópfen; verkítten vt (замазваць); марск. kalfátern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Пы́пскаць ’курыць’ (ігн., Сл. ПЗБ). Гукапераймальнае, параўн. рэканструяванае Махэкам₂ (450) “^‑intensivum” у чэш. *pip‑skati ’мазаць, замазваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

klajstrować

незак.

1. клеіць;

2. замазваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зама́званне ср., в разн. знач. (действие) зама́зывание, зама́зка ж.; заде́лка ж.; см. зама́зваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лягча́й ’вылітая ў вадзе знахарам фігура, якая дапамагае канавалам замазваць ёю рану (гарачымі легчаямі) пры кастрацыі быкоў’ (Сержп. Борт.). Да лягча́ць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 23).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

übertǘnchen

vt

1) зафарбо́ўваць

2) прыхаро́шваць, зама́зваць (недахопы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)