гу́льдэн, -а, мн. -ы, -аў, м.

Грашовая адзінка Нідэрландаў да 2002 г., а таксама залатая, а пасля сярэбраная манета ў некаторых еўрапейскіх краінах у 14—19 стст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

луідо́р, ‑а, м.

Старадаўняя французская залатая манета.

[Фр. louis d'or, ад Louis — Людовік (імя французскага караля) і d'or — з золата.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубло́н, ‑а, м.

Старадаўняя іспанская залатая манета.

[Фр. doublon ад ісп. doblon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залаты́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. залаты́ залата́я залато́е залаты́я
Р. залато́га залато́й
залато́е		 залато́га залаты́х
Д. залато́му залато́й залато́му залаты́м
В. залаты́ (неадуш.)
залато́га (адуш.)		 залату́ю залато́е залаты́я (неадуш.)
залаты́х (адуш.)
Т. залаты́м залато́й
залато́ю		 залаты́м залаты́мі
М. залаты́м залато́й залаты́м залаты́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

залаты́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. залаты́ залата́я залато́е залаты́я
Р. залато́га залато́й
залато́е		 залато́га залаты́х
Д. залато́му залато́й залато́му залаты́м
В. залаты́ (неадуш.)
залато́га (адуш.)		 залату́ю залато́е залаты́я (неадуш.)
залаты́х (адуш.)
Т. залаты́м залато́й
залато́ю		 залаты́м залаты́мі
М. залаты́м залато́й залаты́м залаты́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фо́льга́ фо́льга, -гі ж.;

золота́я фо́льга́ залата́я фо́льга;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залаты́, -а́я, -о́е.

1. гл. золата.

2. у знач. наз. залаты́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Манета з золата, чырвонец.

3. Колеру золата, бліскуча-жоўты.

Залатыя валасы.

Залатая восень.

4. перан. Шчаслівы, радасны.

З. час.

З. век.

5. перан. Цудоўны, выдатны.

З. чалавек.

Залатыя рукі (умелыя).

6. перан. Дарагі, любімы.

Залатыя мае дзеткі.

○

Залатое сячэнне (спец.) — гарманічная прапорцыя, у якой адна частка адносіцца да другой, як усё цэлае да першай часткі.

◊

Залатая моладзь — пра моладзь з забяспечаных слаёў грамадства, якая вядзе марнатраўнае жыццё.

Залатая сярэдзіна — пра спосаб дзеяння, пры якім пазбягаюць крайнасцей, рызыкі, смелых рашэнняў.

Залатое вяселле (разм.) — пяцідзесяцігоддзе сямейнага жыцця.

Залатое дно — пра невычэрпную крыніцу багацця, даходу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галу́н, -а́ і -у́, м.

1. -у́. Залатая, сярэбраная або мішурная тасьма, якая нашываецца на форменнае адзенне.

2. -а́, мн. -ы́, -о́ў. Нашыўка з гэтай тасьмы.

|| прым. галу́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыгарэ́тніца, ‑ы, ж.

Каробка для захавання цыгарэт. Залатая цыгарэтніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіне́я, ‑і, ж.

Старадаўняя англійская залатая манета, роўная 21 шылінгу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)