заку́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле дзеясл. закурваць ​2 — закурыць ​2 (у 1 знач.).

2. Тое, што кураць; курыва. [Карпенка] намацаў кішэні, выцягнуў закурку, згарнуў цыгарку. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гару́н ’губа’ (Шатал., Сл. паўн.-зах.): «Гарун — чорны грыб… Губу з гаруну выраблялі…; на камень гарун лажылі, патом сячом, сячом, гарун загараўся — і закурыць можна». Здаецца, з *гору́н (< *gorěti). У Яшкіна зафіксавана значэнне ’дрэва з нарастам, які ідзе на выраб труту’. Падрабязна Трубачоў, Эт. сл., 7, 50–51.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ánzünden

vt

1) запа́льваць (печ), закуры́ць (цыгарэту)

2) захапля́ць, прыця́гваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

заку́раны

1. прич. заку́ренный;

2. прич. заку́ренный, закопчённый;

1, 2 см. закуры́ць;

3. прил. закопте́лый, закопте́вший, закопчённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сярні́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Абл. Запалка. Хацеў [Сцяпан] закурыць — не знайшоў сярнічак. Пташнікаў. Уласнай крамы, праўда, .. [бацька Бядулі] не меў, але ездзіў па вёсках і прадаваў сярнічкі і іголкі. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zigarétte

f -, -n цыгарэ́та [сігарэ́та], папяро́са

sich (D) éine ~ ins Gesícht stécken — закуры́ць цыгарэ́ту

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

заку́рваць несов.

1. (папиросу, трубку) заку́ривать;

2. (покрывать копотью) заку́ривать, зака́пчивать;

1, 2 см. закуры́ць;

3. (покрываться копотью) зака́пчиваться; см. заку́раць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папяро́са, ‑ы, ж.

Папяровая трубка з тытунём для курэння (пераважна з папяровым муштуком). Закурыць папяросу. Згарнуць папяросу. □ Кібрык выцягнуў пачак папярос і павярнуў галаву да Ганны Сцяпанаўны: — Дазвольце? Шыцік. Канвойнікі спыніліся пад вярбою, зараз жа падаставалі кісеты і пачалі вярцець папяросы. Колас.

[Ням. Papier — папера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

okurzyć

зак.

1. змахнуць (сцерці) пыл;

2. задыміць, закурыць пылам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

задыми́ть сов.

1. (напустить дым) задымі́ць; (покрыть копотью) закуро́дыміць, закуры́ць;

2. (начать испускать дым) задыме́ць; (начать напускать дым) задымі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)