дава́жыць, -ва́жу, -ва́жыш, -ва́жыць; зак.

1. Закончыць узважванне чаго-н.

2. Важачы што-н., дадаць пэўную колькасць да поўнай вагі.

|| незак. дава́жваць, -ваю, -ваеш, -вае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дабялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; зак.

1. Закончыць пабелку ці бяленне чаго-н.

Д. сцены.

2. Выбеліць што-н. да якога-н. месца.

|| незак. дабе́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зака́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закончыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даабе́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Закончыць абедаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабры́цца, ‑брыюся, ‑брыешся, ‑брыецца; зак.

Закончыць брыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

давячэ́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Закончыць вячэраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ukończyć

зак. кніжн. скончыць, закончыць;

ukończyć szkołę — закончыць школу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дагалі́цца, ‑галюся, ‑голішся, ‑голіцца; заг. дагаліся; зак.

Закончыць галіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cut short

ра́птам зако́нчыць, абарва́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

put through

уда́ла вы́канаць, зако́нчыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)