мацёры, ‑ая, ‑ае.

1. Сталы, поўны сілы (звычайна пра жывёлу). Сярод высокіх галасоў маладых вылучаўся хрыплаваты бас старога, мацёрага ваўка. В. Вольскі.

2. перан. Вопытны; непапраўны, закаранелы. Мацёры шпіён. Мацёры бюракрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заматере́лый

1. уст. узмужне́лы, ста́лы;

2. (закоренелый) закаране́лы; (закоснелый) закасне́лы; (застарелый) застарэ́лы; (давний) да́ўні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zakamieniały

zakamieniał|y

1. акамянелы;

~е serce перан. каменнае сэрца;

2. перан. закаранелы, непапраўны;

~y grzesznik — непапраўны (закаранелы) грэшнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

матёрый

1. (достигший зрелости, крепкий) мацёры, здараве́нны; (о растении) карана́сты, магу́тны; (взрослый) даро́слы; стары́;

матёрый волк мацёры (даро́слы, стары́) воўк;

матёрый дуб стары́ (карана́сты) дуб;

2. (опытный, знающий) перен., разг. дасве́дчаны; во́пытны;

3. (отъявленный, неисправимый) перен., разг. мацёры; закаране́лы, адпе́ты;

матёрый интрига́н закаране́лы (адпе́ты) інтрыга́н;

матёрый враг мацёры (закля́ты, закаране́лы) во́раг.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hártgesotten

a

1) кру́та зва́раны

2) закаране́лы (пра злачынца)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nałogowy

закаранелы;

nałogowy pijak — горкі п’яніца;

nałogowy palacz — заядлы курэц

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

confirmed

[kənˈfɜ:rmd]

adj.

1) пацьве́рджаны, даве́дзены, абгрунтава́ны

2) закаране́лы (маню́ка), заўзя́ты (п’я́ніца)

3) храні́чны

a confirmed invalid — храні́чны кале́ка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verstóckt

a

1) закасне́лы, закаране́лы

2) разлютава́ны

3) заплясне́лы, прэ́лы, пакры́ты пля́мамі [іржо́й]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éingewurzelt

a закаране́лы, застарэ́лы

er blieb wie ~ stéhen — ён спыні́ўся, нібы́ ўко́паны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

desperate [ˈdespərət] adj.

1. ро́спачны, адча́йны, безнадзе́йны

2. : He is desperate for money. Ён мае вялікую патрэбу ў грошах.

3. : а desperate criminal закаране́лы злачы́нец/злачы́нца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)