вкуси́ть сов.

1. книжн., уст. з’е́сці, вы́піць;

2. перен. зазна́ць, паспыта́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перечу́вствовать сов. (пережить) перажы́ць; (испытать) зве́даць, зазна́ць; (перенести) перане́сці; (почувствовать) адчу́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zaznać

зак. czego паспытаць; зазнаць; пакаштаваць што;

zaznać biedy — зазнаць нястачу;

nie zaznać spokoju — не мець спакою

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перажы́ць, -ыву́, -ыве́ш, -ыве́; -ывём, -ывяце́, -ыву́ць; -ы́ў, -ыла́, -ло́; -ы́ты; зак.

1. што. Зазнаць у жыцці.

П. вялікую радасць.

2. каго-што. Пражыць даўжэй за каго-, што-н.

П. сваіх равеснікаў.

3. што. Выцерпець, перанесці што-н.

Ён не мог п. абразы.

|| незак. перажыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абве́трыцца, ‑рыцца; зак.

1. Зазнаць уздзеянне ветру. // Зрабіцца смуглым, шурпатым, агрубелым ад ветру (пра твар, рукі, ногі і пад.).

2. Абсохнуць на ветры. К поўдню снапы на ніве абветрыліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазнава́ць несов. (што і чаго) (переживать, переносить) изве́дывать (что), претерпева́ть (что), испы́тывать (что), познава́ть (что), узнава́ть (что); см. зазна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

позна́ть сов.

1. пазна́ць;

2. (испытать) пазна́ць; зазна́ць;

позна́ть го́ре зазна́ць го́ра;

3. (узнать) пазна́ць; (получить истинное представление о ком-, чём-л.) уве́даць;

позна́ть дру́га в тру́дностях пазна́ць ся́бра ў ця́жкасцях.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

переиспыта́ть сов., разг.

1. (пережить) перапрабава́ць, перажы́ць, зазна́ць;

2. (проверить на опыте) перавы́прабаваць, пераправе́рыць, перадасле́даваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапаку́таваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.

1. Зазнаць, перажыць многа пакут. Зямля Беларусі многа перапакутавала за сваю гісторыю. Але самы вялікі здзек, самую страшную лютасць зазнала яна ад рук фашысцкіх забойцаў і катаў. «Звязда».

2. Перажыўшы што‑н., кончыць пакутаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накукава́цца, ‑кукуюся, ‑кукуешся, ‑кукуецца; зак.

Разм.

1. Многа пакукаваць. Гнёзд чужых на выбар: ёсць дзе прыстроіць сваё патомства, ды і накукавацца можна ўволю. Якімовіч.

2. перан. Зазнаць гора з якой‑н. прычыны. Ну, думаю сабе, фельчара няма, накукуюся я з ёю [свіннёй]. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)