дзець сов., разг. дева́ть, деть; (затерять — ещё) задева́ть, подева́ть;
дзе ты дзеў маю́ кні́гу? — куда́ ты дева́л (дел, задева́л, подева́л) мою́ кни́гу?;
◊ няма́ куды́ дз. гро́шы — не́куда деть (дева́ть) де́ньги;
не ве́даць, куды́ во́чы дз. — не знать, куда́ глаза́ деть;
гэ́тага ніку́ды не дзе́неш — э́того никуда́ не де́нешь;
не ве́даць, куды́ ру́кі дз. — не знать, куда́ ру́ки деть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тро́гатьI несов.
1. (прикасаться) чапа́ць, кра́таць, крана́ць; (только с отрицанием не в повелит. накл. — ещё) ру́шыць;
не тро́гай не чапа́й (не кра́тай, не крана́й, не руш);
тро́гать кого́-л. за плечо́ кра́таць (крана́ць) каго́-не́будзь за плячо́;
2. прям., перен. (задевать) чапа́ць;
не тро́гай дете́й, пусть игра́ют не чапа́й дзяце́й, няха́й гуля́юць;
3. (двигаться с места, отправляться в путь) разг. ру́шыць;
тро́гай! руш!, пайшлі́!, пае́халі!;
пора́ тро́гать час ру́шыць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)