дзець сов., разг. дева́ть, деть; (затерять — ещё) задева́ть, подева́ть;

дзе ты дзеў маю́ кні́гу? — куда́ ты дева́л (дел, задева́л, подева́л) мою́ кни́гу?;

няма́ куды́ дз. гро́шы — не́куда деть (дева́ть) де́ньги;

не ве́даць, куды́ во́чы дз. — не знать, куда́ глаза́ деть;

гэ́тага ніку́ды не дзе́нешэ́того никуда́ не де́нешь;

не ве́даць, куды́ ру́кі дз. — не знать, куда́ ру́ки деть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тро́гатьI несов.

1. (прикасаться) чапа́ць, кра́таць, крана́ць; (только с отрицанием не в повелит. накл. — ещё) ру́шыць;

не тро́гай не чапа́й (не кра́тай, не крана́й, не руш);

тро́гать кого́-л. за плечо́ кра́таць (крана́ць) каго́е́будзь за плячо́;

2. прям., перен. (задевать) чапа́ць;

не тро́гай дете́й, пусть игра́ют не чапа́й дзяце́й, няха́й гуля́юць;

3. (двигаться с места, отправляться в путь) разг. ру́шыць;

тро́гай! руш!, пайшлі́!, пае́халі!;

пора́ тро́гать час ру́шыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)