entfáchen

1.

vt раздзіма́ць, распа́льваць

2.

vi (s) загара́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ignite

[ɪgˈnaɪt]

1.

v.t.

1) запа́льваць

2) распа́льваць, награва́ць да чы́рвані

2.

v.i.

запа́львацца, загара́цца, успалы́хваць (пра по́лымя)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пупы́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Зародак ліста, парастка або кветкі. Млеюць у .. [сонечных] праменях дрэвы, пупышкі на іх патрэскаліся, вось-вось загарацца зялёным агнём. Ермаловіч. [Марылька] трымала ў адной руцэ сумку з кніжкамі, а ў другой вярбовыя галінкі з маленькімі пупышкамі. Чарнышэвіч.

2. Разм. Мякаць на канцы пальца. Калола ў пальцы, у пупышкі, як іголкамі. Пташнікаў. Збываючы квецені лішкі, Сукі ахінуліся ў дым, І завязь, як пальцаў пупышкі, Ужо выступала пад ім. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Brand

m -(e)s, Brände

1) пажа́р, гарэ́нне

2) гарачыня́, спёка

in ~ stécken — падпа́льваць

in ~ geráten* — загара́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

inflame

[ɪnˈfleɪm]

1.

v.t.

1) запа́льваць; распаля́ць; узбуджа́ць, узьніма́ць (нато́ўп)

2) Med. выкліка́ць запале́ньне

3) падпа́льваць

2.

v.i.

1) узбуджа́цца, узруша́цца

2) Med. запаля́цца (пра ра́ну)

3) загара́цца; успы́хваць, успалы́хваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kindle

[ˈkɪndəl]

1.

v.t.

распа́льваць; разво́дзіць, расклада́ць (аго́нь, во́гнішча)

2.

v.i.

1) загара́цца

2) запа́львацца, узбуджа́цца (пра ахво́ту, дух)

3) сьвяці́цца

Her eyes kindled with happiness — Ейныя во́чы сьвяці́ліся шча́сьцем

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

То́пкі 1 ’балоцісты, гразкі, багністы; пра сыпучы грунт’ (ТСБМ, Сцяшк.), ’ужываецца са словамі луг, сенажаць, балота, бераг (вадаёма), дно (вадаёма); такі, у якім не загразнеш’ (Янк. 2), ’гразкі, багністы’ (ТС), ’цвёрды (дзе не загразнеш)’ (узд., Сл. ПЗБ), то́пкій ’гразкі (бераг і пад.)’ (Бяльк.), ст.-бел. топкий ’гразкі, багністы’ (КГС). Вытворнае ад тапі́ць 1, гл.

То́пкі 2 ’тлусты, які дае многа тлушчу пры тапленні’ (Скарбы; стаўб., З нар. сл.), ’плаўкі’ (ТС), ’плаўкі, цвёрды’ (Ласт., Байк. і Некр.). Ад тапі́ць 2, гл.

То́пкі 3 ’здатны хутка загарацца’ (Нас.). Ад тапі́ць 3, гл.

То́пкі 4 ’тапачкі’ (Мат. Гом.). Параўн. рус. смален. то́пки ’абцасы’ (выспяткі?): ножными топками топтали немлстівно (з помніка 1745 г., Барысава, Лекс. Смолен. края, 142), звязанае з то́пкаць ’штурхаць, біць’ (Мат. Гом.), укр. палес. то́пкати, та́пкати ’таптаць’, што да топаць, гл. Параўн. топці, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

entzünden

1.

vt запа́льваць, падпа́льваць

2) перан. распа́льваць (пачуцці)

entzündet sein — мед. быць запа́леным

2.

∼

(sich) 1) загара́цца, успы́хнуць

2) мед. запаля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fire​1 [ˈfaɪə] n.

1. аго́нь, по́лымя;

2. пажа́р;

put out the fire тушы́ць пажа́р

3. во́гнішча, касцёр

4. страляні́на, стральба́

♦

between two fires памі́ж двух агнёў;

play with fire гуля́ць/жартава́ць з агнём;

a speech full of fire палымя́ная/па́лкая прамо́ва;

be on fire гарэ́ць, быць у агні́;

catch fire загара́цца;

set fire to smth. падпа́льваць што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

entflámmen

1.

vt

1) распа́льваць, запа́льваць

2) натхня́ць

j-s Zorn ~ — вы́клікаць гнеў у каго́-н.

2. (sich)

1) загара́цца, успалы́хваць

2) натхня́цца

sich für éine Idée ~ — захапі́цца ідэ́яй

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)