1. Які мае адносіны да мосенжу. // Зроблены з мосенжу. На камодзе красаваліся масянжовыя падсвечнікі.Бядуля.
2. Колеру мосенжу, бронзавы. Масянжовы загар. □ Прыйшоў Мікіта — дужы хлапчына з масянжовым тварам, трох[і] сутулаваты, унурысты і маўклівы.Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Sónnenbrand
m -(e)s
1) спяко́та
2) зага́р
3) мед. со́нечны апёк
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
suntan
[ˈsʌntæn]1.
n.
1) со́нечны зага́р
2) сьве́тлы жаўта́ва-руды́ ко́лер
2.
adj.
сьве́тлы жаўта́ва-руды́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sunburn
[ˈsʌnbɜ:rn]1.
n.
со́нечны апа́л, зага́р ску́ры
2.
v.t.
спалі́ць ску́ру на со́нцы
3.
v.i.
спалі́цца на со́нцы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
За́дарга ’край’ (Мат. Гом.). Рус.дыял.задо́рга, за́дерга, за́дорага ’прыступак, лесвіца, брус, поручні для таго, каб залазіць на печ’, арханг., сіб.за́дорага ’частка пода печы па абодва бакі вусця па баках сярэдняй паласы’, пск., цвяр.за́дорга ’паласа абапал дарогі’; параўн. задорога ’месца каля дарогі, узвышэнне каля дарогі’, за́дорожина ’узвышэнне каля дарогі, плот, бервяно ў сцяне’, ярасл.за́дорожка ’прыступак, поручні ў печы’, чэш.zádrh ’нешта заторгнутае, паварот’, славац.zádrh ’нешта заторгнутае, падрапанае’, славен.zadȓga ’завязка’, ’вусік у лазы’, ’загар’. Відаць, бязафіксны наз. ад дзеяслова zadьrgati з дастаткова шырокім значэннем (гл. Трубачоў, Эт. сл., 5, 221).
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
чало́, ‑а; мн. чолы, ‑аў; н.
1.Уст. і паэт. Лоб. Потым.. [Майка] ўзняла гатовую дыядэму і павязала яе вакол галавы. У змроку над яе чалом успыхнуў німб з зеленаватых халодных зорак.Караткевіч.Ім [рыбакам] навальніца, што ў моры спаткала, хваль ручнікамі чало ўцірала.Вялюгін.// Пра твар. І раптам — што за штука? — У дзеда спахмурнела ўраз чало.Корбан.Абвёў рукой наўкола луг шырозны. І мне чало касца, дзе лёг загар, Здавалася як вылітае з бронзы.Ляпёшкін.
•••
Біць чаломгл. біць.
На чалезкім-чым,каго-чаго — пад кіраўніцтвам каго‑, чаго‑н.
Стаць на чале ўладыгл. стаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пабля́кнуцьіпабле́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. Страціць яркія фарбы, выцвісці, паліняць. Фарбы пабляклі. Партрэты пабляклі. □ Пакуль [хлопчык] ляжаў у бальніцы, загар на твары завяў.. Нават вяснушкі на шылаватым носе паблеклі.Беразняк.
2. Памеркнуць, пабляднець. Драбнелі і прападалі зоры, пабляк.. месяц: неба ўвачавідкі налівалася далёкім сонечным святлом.Вышынскі.Летняя сінь неба крыху паблекла.Асіпенка.
3. Звяць, страціць свежасць (пра расліны). Першыя замаразкі прыхапілі пад акном вяргіні: яны пабляклі, пачарнелі.Кірэйчык.Усё навокал неяк паблякла, толькі на газонах ярка цвілі астры.Асіпенка.//перан. Страціць прыгажосць, свежасць, бляск. Твар пабляк. Вочы пабляклі. □ Некалі прыгожая, Крывіцкая зараз паблякла.Гурскі.
4.перан. Страціць сваю сілу, выразнасць, яскравасць. Слава паблякла. Уражанні пабляклі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bronze
[brɑ:nz]1.
n.
1) бро́нза f.
2) вы́рабы з бро́нзы; мэда́ль f.
3) жо́ўта-руды́або́ чырванава́та-руды́ ко́лер
2.
adj.
1) бро́нзавы, як бро́нза
a bronze bell — бро́нзавы звон
2) жо́ўта-руды́або́ чырванава́та-руды́
3.
v.t.
бранзава́ць
4.
v.i.
бранзаве́ць (пра зага́р)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tan
[tæn]1.
v.t. (-nn-)
1) вырабля́ць, дубі́ць ску́ры
2) informal дуба́сіць
2.
v.i.
загара́ць, запаля́цца
3.
n.
1) сьве́тла-руды́ ко́лер; ко́лер зага́ру; зага́р -у m.
2) дубі́льнік -а m.
3) дубо́вая кара́
4) тані́н -у m.
4.
adj.
1) сьве́тла-руды́
2) дубі́льны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)