faulty

[ˈfɔlti]

adj.

зага́нны, які́ ма́е недахо́пы; памылко́вы, няпра́вільны; няспра́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

reprehensible [ˌreprɪˈhensəbl] adj. fml зага́нны; гане́бны; ва́рты асуджэ́ння;

His conduct was thoroughly reprehensible. Яго паводзіны сурова асуджалі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сяме́йнасць, ‑і, ж.

1. Стан сямейнага (у 1 знач.); сямейны спосаб жыцця, быту.

2. Разм. Заганны прынцып падбору кадраў, размеркавання працы і пад., калі перавага аддаецца родзічам, сябрам, знаёмым. Барацьба з сямейнасцю ва ўстановах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wadliwy

заганны; няправільны; з дэфектам;

wadliwy zgryz — няправільны прыкус

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

defective [dɪˈfektɪv] adj.

1. дэфекты́ўны, зага́нны; няспра́ўны, сапсава́ны; недаскана́лы

2. : ling. a defective verb дзеясло́ў з няпо́ўным спражэ́ннем, з няпо́ўнай парады́гмай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дрэ́нны, -ая, -ае; го́ршы, найго́ршы.

1. Пазбаўлены станоўчых якасцей, нездавальняючы, не такі, як трэба; проціл. добры.

Дрэнныя прадукты.

Д. почырк.

Дрэннае надвор’е.

Дрэннае абсталяванне.

Д. гаспадар.

Дрэнныя суседзі.

Дрэнныя даходы.

Дрэннае здароўе.

Здарылася найгоршае (наз.) з усяго, што можна было чакаць.

2. Заганны з маральнага боку; здатны на кепскія ўчынкі.

Дрэнныя паводзіны.

Д. чалавек.

3. Неспрыяльны, невясёлы, які не абяцае нічога добрага.

Дрэннае прадчуванне.

Дрэнныя аналізы крыві.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зблудзі́ць, зблуджу, зблудзіш, зблудзіць; зак.

Згубіць дарогу, страціць арыенціроўку; заблудзіць. Зблудзіць у пушчы. // перан. Стаць на няправільны, заганны шлях жыцця, зрабіць памылку ў жыцці. Пасля такога заключэння ўсе, хто быў на абмеркаванні, зірнулі на мяне: адны са спагадай — маўляў, хлопец зблудзіў, другія з прытоеным яхідствам. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэх, граху́ і грэ́ху, Т грахо́м і грэ́хам, мн. грахі́, -о́ў, м.

1. У веруючых: парушэнне правіл рэлігійнай маралі.

2. перан. Заганны ўчынак.

Грахі мінулых дзён.

3. у знач. вык. Грэшна, нядобра (разм.).

Г. так гаварыць.

Далей ад граху (разм.) — пра нежаданне ўцягвацца ў непрыемную гісторыю.

З грахом папалам (разм.) — з вялікімі цяжкасцямі.

І смех і грэх (разм.) — і смешна, і сумна.

Няма чаго граху таіць (разм.) — трэба прызнацца.

Як на грэх (разм.) — як на зло, на няшчасце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

woeful

[ˈwoʊfəl]

adj.

1) гаро́тны; су́мны, журбо́тны

a woeful expression — гаро́тны, су́мны вы́раз

2) жа́ласны, ва́рты жа́лю

a woeful sight — жа́ласнае відо́вішча

3) зага́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vicious [ˈvɪʃəs] adj.

1. злы, зло́сны; з’е́длівы (пра словы)

2. распу́сны, зага́нны;

a vicious person распу́снік

3. infml мо́цны, жу́дасны;

a vicious mood жахлі́вы настро́й;

a vicious headache мо́цны галаўны́ боль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)