дасе́ўкі, ‑севак; адз. няма.

Завяршэнне сяўбы. Спраўляць дасеўкі. □ — Сёння робім дасеўкі, таварыш камісар, — сказаў Кастусь, як быццам рапартуючы. — Апошнія гоні. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЛА́НКІ,

бланкаванне, 1) абарончая сценка баявой галерэі з байніцамі для стральбы.

2) Зубчатае завяршэнне мураванай вежы або сцяны.

т. 3, с. 187

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

доверше́ние давяршэ́нне, -ння ср.; завяршэ́нне, -ння ср.;

в доверше́ние всего́ у дада́так да ўсяго́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

finish1 [ˈfɪnɪʃ] n. кане́ц, завяршэ́нне, фі́ніш

from start to finish з пача́тку да канца́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Няве́рхавата (неверховато) ’нявыгадна, нядобра’ (Нас.). Відаць, да верхзавяршэнне, заканчэнне чаго-небудзь’, што першапачаткова адносілася да завяршэння стога, параўн. ілюстрацыю са слоўніка: Дзело кончено, da неверховато вышло.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Транса́кцыя ’пагадненне, здзелка’, ’перавод грашовых сродкаў’ (Булыка, СІС). Інтэрнацыяналам, запазычаны праз рускую мову; ст.-бел. транзакцыя ’ўмова’ (1686 г.) запазычана са ст.-польск. transakcyja, якое з лац. trānsāctio ’пагадненне, здзелка’, ’завяршэнне, заканчэнне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vollndung

f -, -en

1) заканчэ́нне, завяршэ́нне

2) даскана́ласць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bendung, Bendigung

f -, -en заканчэ́нне, сканчэ́нне; завяршэ́нне, спыне́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шпіль

(ням. Spille)

вертыкальнае востраканцовае завяршэнне будынка ў выглядзе выцягнутых уверх конуса або піраміды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ukończenie

ukończeni|e

н. заканчэнне; завяршэнне;

być na ~u — падыходзіць да завяршэння

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)