Verbum

я́лавіца, ‑ы, ж.

Ялавая карова; ялаўка. Карова Яўмена шэсць гадоў была ялавіцай, а на сёмы год узяла ды ацялілася. Жычка.

пакры́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пакрышыць.

2. у знач. прым. Вышчарблены, выкрышаны. Зубы ў.. [Петрыка] усе жоўтыя, пакрышаныя. Жычка.

дасве́цце, ‑я, н.

Разм. Тое, што і досвітак. Устань раней за сонца, на дасвецці. Бо позна спаць — і радасці не знаць. Жычка.

вадаво́з, ‑а, м.

Той, хто возіць ваду. Нудна рыпеў калодзежны журавель на двары Канцавых. Гэта вадавозы не спяшаючыся напаўнялі пузатыя бочкі. Жычка.

паўмо́рга, м.

Былая мера зямлі, роўная палавіне морга. Уся гаспадарка Яўмена складалася з паўморга пясчаніку, на якім «раслі» хіба толькі камяні. Жычка.

рычажо́к, ‑жка, м.

Памянш. да рычаг (у 2 знач.); маленькі рычаг. Гэта была пішучая машынка. Новенькая, з бліскучымі рычажкамі і клавішамі. Жычка.

языка́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і языкаты. Кінуўся хлапец у спрэчку з языкастай удавой. Жычка. Буйное полымя шуганула языкастымі стужкамі. Савіцкі.

мнагалю́дна, безас. у знач. вык.

Аб наяўнасці мноства людзей. На Крашчаціку шырокім Мнагалюдна кожны дзень: Ўсцяж плывуць машын патокі Між патокамі людзей. Жычка.

пакале́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Пакалечыць сябе; стаць калекай. [Мікалай Іванавіч] разбіў школьны грузавік і сам пакалечыўся.. Кажуць, рэбры паламаў і правую руку вывіхнуў. Жычка.

ро́ба, ‑ы, ж.

Разм. Грубае рабочае адзенне (звычайна парусінавае або брызентавае). Падабраў мне боцман Гарнітур па росту — Крэпкую марскую Робу з палатна. Жычка.