жыха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Той, хто жыве дзе-н.; насельнік.

Жыхары Беларусі.

2. Той, хто жыве ў памяшканні; жылец.

Ж. з пятай кватэры.

|| ж. жыха́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лю́днасць ’уласцівасць люднага, мнагалюднасць’, ’жыхары, насельніцтва’, ’колькасць людзей’ (ТСБМ, Нас.), людно́сць ’людзі’ (дзятл., Сл. ПЗБ). Да прасл. lʼudьnostь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

памара́не, ‑ран; адз. памаранін, ‑а, м.; памаранка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. памаранкі, ‑нак; ж.

Жыхары памор’я.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бава́рцы, ‑рцаў; адз. баварац, ‑рца, м.; баварка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. баваркі, ‑рак; ж.

Жыхары Баварыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брэто́нцы, ‑аў; адз. брэтонец, ‑нца, м.; брэтонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. брэтонкі, ‑нак; ж.

Жыхары Брэтані.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кені́йцы, ‑аў; адз. кеніец, ‑нійца, м.; кенійка, ‑і, ДМ ‑нійцы; мн. кенійкі, ‑ніек; ж.

Жыхары Кеніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крымча́не, ‑чан; адз. крымчанін, ‑а, м.; крымчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. крымчанкі, ‑нак; ж.

Жыхары Крыма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іарда́нцы, ‑аў; адз. іарданец, ‑нца, м.; іарданка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. іарданкі, ‑нак; ж.

Жыхары Іарданіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фінля́ндцы, ‑аў; адз. фінляндзец, ‑дца, м.; фінляндка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. фінляндкі, ‑дак; ж.

Жыхары Фінляндыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фларэнты́йцы, ‑аў; адз. фларэнтыец, ‑тыйца, м.; фларэнтыйка, ‑і, ДМ ‑тыйцы; мн. фларэнтыйкі, ‑тыек; ж.

Жыхары Фларэнцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)