рэ́хва, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (абл.).

Жалезны абруч, што наганяецца на драўляную калодку кола, у якой знаходзяцца спіцы.

|| прым. рэ́хвенны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сардэ́чнік², -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Стрыжань, які з’яўляецца ўнутранай часткай чаго-н., на які навіваецца, надзяваецца што-н.

Жалезны с.

С. электрамагніта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падге́рац, ‑рца, м.

Жалезны прэнт, які злучае шворан з трайнёю калёс. Ляскацеў пад драбінамі жалезны падгерац. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лом², -у, м., зб.

1. Ломаныя ці прыгодныя толькі для перапрацоўкі (пераважна металічныя) прадметы.

Жалезны л.

Збіраць л.

2. Тое, што і ламачча (у 1 знач.).

|| прым. ло́маны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

купарва́с, -су м., хим. купоро́с;

○ жале́зны к. — желе́зный купоро́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сідэры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал, карбанат жалеза; жалезны шпат.

[Ад грэч. sidēros — жалеза.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купарва́с, ‑у, м.

Сернакіслая соль некаторых цяжкіх металаў. Медны купарвас. Жалезны купарвас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Éisenabfälle

pl жале́зны лом

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

блішча́к, -ку́ м., мин. блеск;

жале́зны (свінцо́вы) б. — желе́зный (свинцо́вый) блеск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блішча́к, ‑у, м.

У выразах: жалезны блішчак, свінцовы блішчак, сярэбраны блішчак — назвы мінералаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)