дэкагра́м

(ад дэка- + грам)

метрычная мера вагі, роўная 10 грамам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэкалі́тр

(ад дэка- + літр)

метрычная мера вадкасці, роўная 10 літрам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэкаме́тр

(ад дэка- + метр)

метрычная мера даўжыні, роўная 10 метрам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэкато́на

(ад дэка- + тона)

метрычная мера вагі, роўная 10 тонам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэкало́г

(ад дэка- + -лог)

дзесяць старазапаветных рэлігійна-маральных запаведзей у Бібліі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэкатро́н

(ад дэка- + -трон)

іонны прыбор для пераключэння электрычных ланцугоў; выкарыстоўваецца ў вылічальнай тэхніцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

D.

=

1.

Deka- – дэка- (у складаных словах)

2.

Durchgangszug – хуткі поезд

3.

Doktor – доктар (тэалогіі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

deka

I ж.

1. пакрывала; гунька; коўдра;

2. накрыўка, покрыўка;

3. муз. дэка

II н.

дэкаграм;

6 deka — 60 грамаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

БАНДУ́РА

(польск. bandura ад грэч. pandura),

украінскі нар. шматструнны (7—40) шчыпковы інструмент тыпу лютнепадобных. Вядома з 15 ст. Наз. таксама кобзай. Мае драўляны выдзеўбаны корпус грушападобнай формы, значна расшыраны злева. Дэка плоская, з круглай ці зоркападобнай рэзанатарнай адтулінай, шыйка кароткая, без ладоў, невял. адагнутая галоўка з завітком. Меладычныя струны («прыстрункі») нацягнуты ўздоўж корпуса і мацуюцца з яго левага боку, басовыя (бунты) — уздоўж грыфа, мацуюцца калкамі на галоўцы (служаць для акампанементу). Гукарад дыятанічны (цяпер часцей храматычны).У 1920-х г. бандура ўдасканалена, павялічылася колькасць струн, утварылася сям’я бандур — прыма, альт, бас, кантрабас. Выкарыстоўваецца ў капэлах бандурыстаў, аркестрах і ансамблях нар. інструментаў.

т. 2, с. 278

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэкапо́ды

(ад дэка- + -поды)

1) дзесяціногія ракападобныя (крэветка, краб, амар, лангуст);

2) атрад марскіх драпежных галаваногіх малюскаў (цэфалаподаў) з мешкападобным целам і размешчанымі на галаве дзесяццю шчупальцамі (сепія, кальмар), параўн. актаподы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)