Álbernheit
f -, -en
1) дурно́та; бязглу́здзіца, абы-што́
2) ду́рыкі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
foolishness
[ˈfu:lɪʃnəs]
n.
1) дурно́та f.; ду́расьць, неразу́мнасьць f.
2) глу́пства n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
crassitude
[ˈkræsɪtu:d]
n.
1) кра́йняя ту́пасьць, дурно́та, бязглу́здасьць
2) грубія́нскасьць f.; недаліка́тнасьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
nonsense
[ˈnɑ:nsens]
n.
1) бяссэ́нсіца, дурно́та, лухта́ f., Sl.
2) недарэ́чнасьць, бяссэ́нсавасьць, бязглу́зьдзіца f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
silliness
[ˈsɪlinəs]
n.
1) неразу́мнасьць, ду́расьць f., дурно́та f .
2) ду́расьць f., дурны́, неразу́мны ўчы́нак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
imbecility
[,ɪmbəˈsɪləti]
n., pl. -ties
1) недаразьві́тасьць, ту́пасьць f.
2) вялі́кая дурно́та
3) глу́пства n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
stupidity
[stuˈpɪdəti]
n., pl. -ties
1) ту́пасьць, дурно́та, бязглу́здасьць f.
2) ду́расьць f., глу́пства n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
slush
[slʌʃ]
n.
1) слата́, хлюпо́та f.
2) гразь f., бало́та n.
3) informal дурно́та f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ліхатня́ ’дурнота, глупства’, ’непрыемны выпадак’, ’заблытанасць’ (Нас.). Утворана пры дапамозе суфікса ‑ня ад дзеяслова *ліхацець, параўн. укр. лихоти́тися ’рабіцца млосна’, лихоті́ти ’праклінаць, клясці’, рус. урал., сіб., амур. лихо́ти́ть ’нудзіць’, с.-урал. лихоти́ться ’прыхварнуць’, ст.-рус. лихотный (XI ст.) ’шалапутны’, лихоть ’адхіленне’, ст.-польск. lichocić ’даводзіць да нэндзы, вынішчаць, аслабляць’ (XVI ст.), lichotny ’дрэнны, ганебны, незаконны, подлы’, в.-луж. lichoćić ’займацца ліхвярствам’, чэш. lichotiti ’ліслівіць, хваліць’, славац. lichotiť ’дагаджаць’. Паўн.-прасл. lixotiti.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рытату́йня, рытату́йнасць, рыстату́йня, рыстату́йнасць ’дурнота’ (Янк. Мат.), рытату́йна, рыстату́йна ’бязглузды, дурны’ (Янк. Мат.), рытату́йный, рыстату́йный ’бязглузды, дурны’ (Янк. Мат.), руск. дыял. ритату́ешник ’клоун, камедыянт’, ритату́й ’камедыянт’, ’дурань, прыдурак’, ритату́йчик ’кукла’. Магчыма, экспрэснае ўтварэнне ад ратату́й ’французскае блюда’. З іншага боку параўн. чэш. řítiti se ’скідваць’, ’абрушвацца’, ’абвальвацца’, серб.-харв. ри̏таты се ’брыкацца’, ’біць заднімі нагамі’ (пра каня), балг. ри́там, ры́там ’брыкаць’, ’лягаць’, ’піхаць’, якое да прасл. *rjutiti, rutiti ’брыкацца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)