лядо́ўня, ‑і, ж.

Пограб з лёдам або снегам для захоўвання прадуктаў. Рыбу з кошыкамі паставілі ў лядоўню. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найме́нне, ‑я, н.

Назва, імя. Тут жыве адна дзяўчына па найменню Мілавіца, а на выгляд — як зарніца! Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падчапуры́цца, ‑чапуруся, ‑чапурышся, ‑чапурыцца; зак.

Разм. Надаць сабе больш прыгожы выгляд; прыбрацца. Пасля вапны ўсе падчапурыліся, прычасаліся. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сне́жнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць снежнага. У снежнасці кужэльных шат, у харастве ўсіх наскіх песень яна, чаканая, прыйшла. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спары́шнік, ‑у, м.

Тое, што і спарыш ​2. [Вучні] выраўнялі .. [пляцоўку] як належыць і пасеялі на ёй насенне спарышніку. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пятрэ́ць ’сохнуць, высыхаць (на сонцы, ветры і пад.)’ (ТСБМ), ’жыць надгаладзь, прычым працяглы час’ (Янк. 1), пя́траць ’сохнуць, знясільваць’ (Шат., Нас.). Дубоўка (Узвышша, 1929, 8, 105) выводзіў ад пя́тра ’вышкі ў асеці для сушкі снапоў’, ’паліцы ў ганчароў, на якіх сушаць вырабы з гліны’. Паводле Янкоўскага, “трэба думаць, ад назвы летняга посту — пятроўка” (Янк. 1, 158), што сумнеўна. Спецыяльна гл. Коген, Узвышша, 1929, 8, 102. Гл. пе́траць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыспусці́цца, ‑пушчуся, ‑пусцішся, ‑пусціцца; зак.

Трохі апусціцца, спусціцца. Прыпусціўся ў даліну з узвышша, каб узняцца ізноў, і — вышай! Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скудла́ціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., каго-што.

Разм. Зрабіць кудлатым; раскудлаціць. Заенчыў і вецер хаўтурна, скудлаціў дзяўчат валасы. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стукатня́, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і стукат. Працую, стукаю ўсё каля дрэў. За стукатнёй хіба пачуеш спеў? Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вокамгне́нне, ‑я, н.

Вельмі кароткі прамежак часу, імгненне. Праз вокамгненне з гоманам і гулам далечыня ад воч яе схавала... Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)