Verbum

пэ́цкаль, -я, мн. -і, -яў, м. (разм.).

Той, хто пэцкае, дрэнна робіць што-н.

Ты сапраўдны мастак ці п.?

піса́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -са́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -са́к.

1. Пра пісьменніка, які піша многа, але дрэнна (разм., пагард.).

Пасрэдны п.

2. Пра таго, хто дрэнна, няўмела піша (у 1 знач.; разм., жарт.).

Во п. — адны кляксы ў сшытках.

сіву́ха, -і, ДМ -ву́се, ж. (разм.) Дрэнна ачышчаная гарэлка.

|| прым. сіву́шны, -ая, -ае.

Сівушнае масла (пабочны прадукт перагонкі спірту).

сухару́кі, -ая, -ае.

Які дрэнна валодае або зусім не валодае рукой (рукамі) у сувязі з атрафіяй мышцаў.

|| наз. сухару́касць, -і, ж.

ча́хлы, -ая, -ае.

1. Які дрэнна, слаба расце (пра расліны); вялы, чэзлы.

2. Хваравіты, кволы.

Чахлае дзіця.

|| наз. ча́хласць, -і, ж.

няўжы́ўчывы, -ая, -ае.

Які дрэнна ўжываецца, ладзіць з іншымі людзьмі, а таксама ўласцівы такому чалавеку.

Н. чалавек.

Н. характар.

|| наз. няўжы́ўчывасць, -і, ж.

дыме́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -мі́ць; незак.

Дрэнна гарэць, вылучаючы вялікую колькасць дыму; выпускаць дым.

Печка пачала д.

Дровы дымяць.