лы́тка ж., анат. икра́;

◊ ~кі дрыжа́ць — поджи́лки трясу́тся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВІ́БРА...

(ад лац. vibrare вагацца, дрыжаць),

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на іх адносіны да ваганняў, вібрацыі, напр., вібратэрапія, вібрамолат.

т. 4, с. 137

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

падрыжа́ць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.

Разм. Дрыжаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

содрога́ться несов.

1. дрыжа́ць, уздры́гваць;

2. перен. калаці́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пападрыжа́ць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.

Разм. Дрыжаць доўга, неаднаразова. Пападрыжаць на марозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shudder​2 [ˈʃʌdə] v. (with) уздры́гваць;

shudder with cold дрыжа́ць ад хо́ладу;

shudder to think of smth. дрыжа́ць ад ду́мкі аб чым-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pulsate [pʌlˈseɪt] v.

1. пульсава́ць, бі́цца

2. вібры́раваць, дрыжа́ць, трапята́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

з’іне́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты інеем; заінелы. Алешнік? А можа аленяў сумёты Прыспалі? З’інелыя рогі дрыжаць. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трамце́ць ’мігцець, дрыжаць’ (Скарбы, Сцяшк.), ’калаціць’, ’дрыжаць ад жадання’ (брагін., З нар. сл.), ’брынкаць, бразджаць (аб паколатым посудзе)’ (шчуч., Сл. ПЗБ), ’ляскаць’ (брагін., Шатал.), ’пакрывацца пухірамі, пячы’ (навагр., Сл. ПЗБ), тромце́ць ’дрыжаць, трапятаць’ (ТС). Укр. тремті́ти ’дрыжаць, трымцець, трапятацца’, польск. дыял. trzemcieć ’хістацца’, ст.-чэш. třměti ’тс’. Прасл. *trьmtěti ’дрыжаць’ роднаснае прасл. tręsti ’трэсці’, лац. tremere ’тс’, tremare ’дрыжаць’, ст.-грэч. τρέμω ’трасуся’, літ. trinksė́tі ’грукаць, пастукваць’, лат. trimēt ’рухацца’, trīcēt ’дрыжаць, трэсціся’ (Махэк₂, 659; ЕСУМ, 5, 629). Гл. таксама трымцець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трапята́цца, -пячу́ся, -пе́чашся, -пе́чацца; -пячы́ся; незак.

1. Пастаянна рухацца, варушыцца, дрыжаць.

Трапечацца лісце асіны.

Трапечуцца ветразі.

У сетцы трапяталася рыба.

2. Узмоцнена, часта біцца з прычыны моцнага хвалявання (пра сэрца).

Сэрца трапечацца ў грудзях.

|| наз. трапята́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)