бо́ргес, ‑а, м.

Друкарскі шрыфт, сярэдні паміж корпусам і петытам.

[Ням. borgis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́тэль, ‑ю, м.

Спец. Сярэдні друкарскі шрыфт, роўны 14 пунктам.

[Ням. Mittel — сярэдні (у складаных словах).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., што (спец.).

Размяшчаць друкарскі набор па старонках.

В. кнігу.

|| зак. звярста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

|| наз. вярста́нне, -я, н. і вёрстка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курсі́ў, ‑сіву, м.

Друкарскі нахільны шрыфт з напісаннем літар, падобным да рукапіснага.

[Ад лац. cursiva (litera) — скорапіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ты́льда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Друкарскі знак у выглядзе хвалістай рысачкі (~).

[Ісп. tilde.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

typográfisch, typográphisch

a палігр. друка́рскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нанпарэ́ль, ‑і, ж.

Вельмі дробны (драбнейшы за петыт) друкарскі шрыфт. Набраць спасылкі нанпарэллю.

[Фр. nonpareille.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярста́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Друкарскі інструмент для ручнога набору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыпа...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «друкарскі», напрыклад: тыпагравюра, тыпалітаграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гекто́граф, ‑а, м.

Спрошчаны друкарскі апарат для атрымання копій (да 100 экземпляраў) з надрукаванага або напісанага тэксту.

[Ад грэч. hekatón — сто і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)