любі́цца несов., разг. люби́ть друг дру́га; люби́ться;

яны́ даўно́ лю́бяцца — они́ давно́ лю́бят друг дру́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дорого́й

1. прил., в разн. знач. дарагі́;

дорого́й друг дарагі́ друг;

2. сущ. дарагі́, -го́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драгоце́нный

1. (высокоценимый) кашто́ўны;

драгоце́нные ка́мни кашто́ўныя камяні́ (самацве́ты);

2. перен. дарагі́;

драгоце́нный друг дарагі́ друг.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змілава́цца сов., разг. полюби́ть друг дру́га, слюби́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакаха́цца сов., разг. полюби́ть друг дру́га, слюби́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дружи́ще (в обращении) разг. друг, род. дру́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слюби́ться сов., прост. (полюбить друг друга) злюбі́цца, пакаха́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

druh

м. уст. разм. друг, сябар, сябрук, дружбан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

куна́к, ‑а, м.

Друг, прыяцель у каўказскіх горцаў, з якім устанаўліваюцца адносіны асобай блізкасці, гасціннасці і ўзаемнай дапамогі.

[Ад цюрк. кунак — госць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падру́жжа ’жонка; сяброўка’, падру́жнікі ’пяшчотная назва мужа або жонкі’ (Нік. Очерки). Вытворнае ад друг. Дакладны адпаведнік ва ўкр. м.: падру́жжа ’шлюб; муж, жонка, сямейная пара’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)