харэ́й², -я, мн. -рэ́і, -рэ́яў, м.

Доўгі шост для кіравання запрэжкамі аленяў або сабак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

доўгатэрміно́вы, -ая, -ае.

Дадзены або разлічаны на доўгі тэрмін.

Доўгатэрміновая пазыка.

|| наз. доўгатэрміно́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

палаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Вузкі доўгі дыванок з грубай тканіны, які рассцілаецца на падлозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

саліцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Доўгі плоскі чарвяк, які паразітуе ў страўніку чалавека і жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

long-running [ˈlɒŋrʌnɪŋ] adj. праця́глы, до́ўгі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

доўга... (а таксама даўга...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. доўгі, напр.: доўгавалосы, доўгабароды, доўгатэрміновы, доўгачасовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

буса́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Доўгі шост з металічным вастрыём і крукам на канцы.

Пажарны б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

задо́ўгі, -ая, -ае (разм.).

1. Даўгаваты, даўжэйшы, чым трэба.

Задоўгая вяроўка.

2. Занадта доўгі ў часе.

З. тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

по́сах, -а, мн. -і, -аў, м.

Доўгі кій, на які апіраюцца пры хадзьбе; таксама жазло ў вышэйшых свяшчэннаслужыцеляў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

lengthy [ˈleŋθi] adj. (празме́рна) до́ўгі, расця́гнуты; праця́глы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)