рэтрагра́дскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэтраграда, уласцівы яму. Рэтраградскі доказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аргуме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Лагічны довад, доказ.

Важкі а.

2. У матэматыцы: незалежная пераменная велічыня, ад змены якой залежыць змена другой велічыні (функцыі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

юрыды́чны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да права¹ (у 1 знач.), прававы.

Ю. доказ.

Юрыдычная тэрміналогія.

Юрыдычная кансультацыя.

Юрыдычная асоба.

2. Які адносіцца да работы юрыста.

Юрыдычная практыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

udowodnienie

н. доказ, довад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

unconvincing [ˌʌnkənˈvɪnsɪŋ] adj. неперакана́ўчы (пра аргумент, доказ)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

а́лібі, нескл., н.

Знаходжанне абвінавачанага ў момант, калі адбывалася злачынства, у другім месцы, як доказ невінаватасці ў злачынстве.

[Лац. alibi — дзе-небудзь у іншым месцы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

statistical [stəˈtɪstɪkəl] adj. статысты́чны;

statistical evidence статысты́чны до́каз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

conclusive

[kənˈklu:sɪv]

adj.

заклю́чны; выраша́льны; перакана́ўчы (до́каз)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

до́вод до́каз, -зу м.; до́вад, -ду м.;

приводи́ть до́воды прыво́дзіць до́казы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Corpus delicti

['kɔrpus de'likti]

n -, pl Córpora delicti юрыд. до́каз, рэ́чавы до́каз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)