дзяўбці́ся, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -бе́цца; дзёўбся, дзяўбла́ся, -ло́ся; незак.

1. Мець звычку біцца дзюбай (пра птушак; разм.).

Гэты певень дзяўбецца.

2. Дзяўбці адзін аднаго.

Два пеўні дзяўбуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dab​2 [dæb] v.

1. (at) (лёгка) дакрана́цца

2. дзяўбці́, клява́ць (пра птушак)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

żłobić

незак. дзяўбці, выдоўбваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дадзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; -дзёўб, -дзяўбла́, -ло́; -дзяўбі́; -дзяўба́ны; зак., што.

1. Здзяўбці, з’есці да канца.

Куры дадзяўблі зерне.

2. Прадзяўбці, скончыць дзяўбці (у 3 знач.).

Д. дзірку долатам.

|| незак. дадзёўбваць, -ваю, -ваеш, -вае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяўбці́ся несов.

1. разг. клева́ться;

2. страд., см. дзяўбці́ 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падзяўбці́, ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; ‑дзяўбём, ‑дзеўбяце; пр. падзёўб, ‑дзяўбла, ‑дзяўбло; зак., каго-што.

1. Здзяўбці ўсё (пра птушак). Падзяўблі галубы ўвесь корм.

2. Дзяўбці некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадзяўбці́, ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; пр. дадзёўб, ‑дзяўбла, ‑ло; ‑дзяўбём, ‑дзяубяце; зак., каго-што.

1. Здзяўбці да канца. Куры дадзяўблі корм.

2. Скончыць дзяўбці; прадзяўбці. Дадзяўбці дзірку Золатам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kröpfen

vi дзяўбці́, е́сці (пра драпежных птушак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тверди́ть несов.

1. гавары́ць; (долбить) дзяўбці́;

2. разг. (заучивать) заву́чваць; (повторять) паўтара́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; -дзёўб, -дзяўбла́, -ло́; -дзяўбі; -дзяўба́ны і -дзёўбаны; зак.

1. гл. дзяўбці.

2. што. Прабіць ударамі дзюбы.

3. што і без дап. Правесці які-н. час за дзяўбаннем.

|| незак. прадзёўбваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)