Дзяні́с
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| Дзяні́с | Дзяні́сы | |
| Дзяні́са | ||
| Дзяні́су | Дзяні́сам | |
| Дзяні́са | ||
| Дзяні́сам | Дзяні́самі | |
| Дзяні́се | Дзяні́сах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Дзяні́с
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| Дзяні́с | Дзяні́сы | |
| Дзяні́са | ||
| Дзяні́су | Дзяні́сам | |
| Дзяні́са | ||
| Дзяні́сам | Дзяні́самі | |
| Дзяні́се | Дзяні́сах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Дзяні́сы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Дзяні́сы | |
| Дзяні́сам | |
| Дзяні́сы | |
| Дзяні́самі | |
| Дзяні́сах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
устурбава́насць, ‑і,
Стан устурбаванага (у 2 знач.); непакой, усхваляванасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цыліндры́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да цыліндра, уласцівы цыліндру (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпа́ркі, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і хуткі (у 1–3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распраста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Зрабіць простым, роўным; разагнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)