фарма́т, ‑у, М ‑маце, м.

1. Памер кнігі, аркуша, старонкі і пад. У яркім убранні калон, у кветках і сцягах выдзяляецца каласальнага фармату кніга, на якой ззяе: «Праграма КПСС». «Звязда». Падпольная «Звязда» была невялікага фармату, але затое з яе старонак веяла баявым, наступальным духам. Пятніцкі.

2. У друкарскай справе — даўжыня і вышыня паласы набору, даўжыня радка.

[Ад лац. forma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Sprúngweite

f -, -n даўжыня́ скачка́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zéilenlänge

f -, -n даўжыня́ радка́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Дэўж ’даўжыня’. Гл. дэ́ўжар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

yardage

[ˈjɑ:rdɪdʒ]

n.

даўжыня́ ў я́рдах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ǘberlänge

f -, -n зана́дта вялі́кая даўжыня́ [адле́гласць]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wéllenlänge

f -, -n фіз. даўжыня́ хва́лі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

орт, ‑а, М орце, м.

1. У горнай справе — і гарызантальная падземная горная выпрацоўка, якая не мае непасрэднага выхаду на паверхню.

2. У матэматыцы — вектар, даўжыня якога роўная адзінцы.

[Ням. Ort — месца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

iloczas, ~u

м. лінгв. даўжыня гука, квантытэт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dł.

= długość — 1. даўжыня;

2. геагр. даўгата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)