doniesienie

н.

1. данясенне;

2. данос

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рэля́цыя ’данясенне пра баявыя дзеянні’ (ТСБМ). Ст.-бел. реляция (реляца) ’данос, даклад’ < ст.-польск. relacyja ’тс’ < лац. rĕlātio ’паведамленне; данясенне’ (Булыка, Лекс. запазыч., 51).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ánzeige

f -, -n

1) аб’я́ва, абвяшчэ́нне

2) дано́с

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

denunciation

[dɪ,nʌnsiˈeɪʃən]

n.

1) публі́чнае асуджэ́ньне, абвінава́чаньне, дано́с

2) дэнансава́ньне n., дэнанса́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дане́сці​II (зрабіць данос, тайна паведаміць) denunzíeren vt; ánzeigen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

состря́пать сов.

1. (обед) згатава́ць;

2. перен., пренебр. змайстрава́ць, зля́паць, скле́іць; сфабрыкава́ць;

состря́пать доно́с сфабрыкава́ць дано́с.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагаво́р м.

1. (паклёп, данос) Verléumdung f -, -en;

2. (заклінанне) Verwünschung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падка́званне н.

1. (падказванне думкі) Vórsagen n -s;

2. (данос) Denunziatión f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

donos, ~u

м. данос;

złożyć donos — данесці на каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нау́шничество ср., разг. нагаво́ры, -раў, ед. нагаво́р, -ру м.; дано́сы, -саў, ед. дано́с, -су м.; нашэ́птванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)