губча́ты schwámmig; schwámmartig;

губча́тая гу́ма Schwámmgummi m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гумаля́стыка

(польск. gumelastyka)

уст. гума, рызіна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

foam rubber

губча́стая, по́рыстая гу́ма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кала́ндр, ‑а, м.

Машына, што складаецца з сістэмы валоў, паміж якімі прапускаецца тканіна, папера або гума, каб надаць ім гладкасць, глянцавітасць ці атрымаць лісты, пласціны.

[Фр. calandre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́сцік ​1, ‑у, м.

Баваўняная тканіна з бліскучым верхам, якая ужываецца звычайна на падкладку. Паліто на ласціку.

[Ад англ. lasting — трывалы.]

ла́сцік ​2, ‑у, м.

Каўчук, гума. // Разм. Гумка для сцірання напісанага.

[Ад новалац. elasticus — пругкі, эластычны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рызі́на ’эластычны матэрыял з каўчуку’ (ТСБМ), рызі́нка ’сцірка’, ’тасьма з рызіны’, ’від вязання, які мае ўласцівасць расцягвацца’ (ТСБМ; Сцяшк.; навагр., НС). З рус. резина ’гума’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ла́сцік​2

(ад н.-лац. elasticus = пругкі, эластычны)

каўчук, гума.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рызі́на​1

(лац. resina = смала)

тое, што і гума 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

caoutchouc

[ˈkaʊtʃʊk]

n.

1) каўчу́к -у m.

2) гу́ма f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вулканіза́т

(ад лац. vulcanus = агонь, полымя)

тое, што і гума 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)