адна́кі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і аднолькавы. Праўда, не заўсёды грэбля з аднакаю сілай бунтавала сялянскія душы. Колас. Рыгор разглядаў у змроку аднакія прыземістыя абсаджаныя садкамі хаткі. Гартны. [Дубіку] хоць бы што — ён заўсёды аднакі. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плаціна, грэбля, гаць; загата (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

драні́ца, ‑ы, ж.

Тое, што і дранка. Млын ад хаты аддзяляе грэбля, такая высокая, што, седзячы на прызбе, Толя бачыць толькі другі паверх млына ды шэры дах з драніцы і, побач з ім, верхавіны надрэчных алешын. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угру́зіць, угружу, угрузіш, угрузіць; зак., каго-што.

Разм. Даць глыбока ўвязнуць, засесці ў чым‑н. ліпкім, сыпкім. Вось гэта грэбля — бяда і гора... Пакуль праедзеш яе — духі вытрасеш.., а ў мокрае лета і каня ўгрузіш, і сам, як д’ябал, у гразі выкачаешся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яе́чка, ‑а, н.

1. Памянш.-ласк. да яйцо.

2. Парная мужчынская палавая залоза, што выпрацоўвае сперматазоіды і мужчынскія палавыя гармоны.

3. У батаніцы — устарэлая назва семязавязі.

•••

Як яечка — пра што‑н. добра зробленае, прыгожае. Тыдзень часу, і грэбля была б як яечка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dam

[dæm]

1.

n.

1) зага́та, гаць, грэ́бля f.

2) зага́чаная вада́

2.

v.t.

1) гаці́ць

2) затры́мваць, забляко́ўваць (спра́ву)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

levee

I [ˈlevi]

n.

1) да́мба, грэ́бля f.; насып -у m.

2) берагавы́ вал ракі́

3) пры́стань f.

II [ˈlevi]

гл. levée

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

causeway

[ˈkɔzweɪ]

1.

n.

1) грэ́бля f., даро́га на падвышэ́ньні

2) брук -у m. (даро́га)

2.

v.t.

1) насла́ць грэ́блю, праве́сьці даро́гу

2) брукава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ска́бка ​1, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Разм. Стрэмка. // Наогул шчэпка. [Цярэнцьевіч] ужо наеўся і сядзеў, калупаючыся ў зубах скабкай ад запалкавага карабка. Радкевіч. Грэбля.. была каляіністая, і яе паламаны ласцы тарчаў вострымі сухімі скабкамі. Федасеенка.

ска́бка ​2, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Абл. Памянш.-ласк. да скаба; рабрынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

corduroy

[ˈkɔrdərɔɪ]

1.

n.

1) рубча́сты пліс, вэльвэ́т -у m.

2) грэ́бля, насьці́л або́ мост зь бярве́ньня

2.

v.t.

масьці́ць даро́гу, грэ́блю ці мост (бярве́ньнем)

•

- corduroy road

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)