Грыф чорны 4/272—273 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

грыфо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і грыф¹ (у 1 знач).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гриф​I

1. миф. грыф, род. гры́фа м.;

2. зоол. грыф, род. гры́фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гриф​II муз. грыф, род. гры́фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гриф​III (выгравированная подпись) грыф, род. гры́фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыфо́н, ‑а, м.

1. Тое, што і грыф ​1 (у 1 знач.).

2. Даўгашэрсны сабака з пароды выжлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gryf

I м. міф.

грыф

II gryf {, ~u}

м. муз. грыф

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vulture [ˈvʌltʃə] n.

1. zool. я́страб; грыф

2. драпе́жнік, сцярвя́тнік (пра чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Галасні́к ’грыф (у скрыпцы)’ (Шат.). Параўн. укр. голосни́к ’адтуліна ў сярэдзіне дэкі бандуры, гітары і г. д.’ (Грынч.). Ці не запазычанне гэта з польск. głośnik?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ГРЫФО́Н,

грыф, у старажытнагрэчаскай міфалогіі пачварная птушка з арлінай дзюбай і целам ільва. Лічыліся вартавымі залатых радовішчаў.

т. 5, с. 485

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)