Gríppe

f -, -n мед. грып

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

грыпо́зны Gríppe-; gríppekrank (хворы на грып)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Гаро́нчка, горо́нчка ’высокая тэмпература; тыф; грып’ (Сл. паўн.-зах.). Запазычанне з польск. gorączka ’тс’ (да gorący ’гарачы’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grypa

ж. грып

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

influenza

[,ɪnfluˈenzə]

n.

грып -у m., інфлюэ́нца m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адхварэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Разм. Перахварэць на што‑н., пахварэць які‑н. час. Адхварэў на грып. Адхварэла два месяцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́русны біял, мед Virus- [´vi:-];

ві́русны грып Vírusgrippe f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

flu

[flu:]

n., informal

грып -у m., інфлюэ́нца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фанендаско́п, ‑а, м.

Медыцынскі інструмент з рэзанатарам для выслухоўвання сэрца і лёгкіх. Прыкладаў [Смірын] да грудзей фанендаскоп, услухоўваўся ў хрыпы, нарэшце дыягнаставаў — грып. Алешка.

[Ад грэч. phōnē — гук, endon — унутры, skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́рус, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Найдрабнейшая няклетачная часціца, што размнажаецца ў жывых клетках і выклікае заразнае захворванне.

В. шаленства.

В. індывідуалізму (перан.).

2. У інфарматыцы: спецыяльная праграма, якая выклікае непаладкі ў рабоце камп’ютара.

|| прым. ві́русны, -ая, -ае.

В. грып.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)