befráchten

vt грузі́ць; фрахтава́ць (карабель)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нака́там, прысл.

1. Коцячы (пра што‑н. круглае). Грузіць бочкі накатам.

2. Па інерцыі, сваім ходам. Усміхаючыся, Бронік ціха пусціў машыну накатам. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нава́лом нареч.

1. нава́лам;

грузи́ть нава́лом грузі́ць нава́лам;

2. (много) прост. нава́лам, шмат.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́грузіць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак., што.

Дастаць і вынесці груз з чаго‑н. Выгрузіць дровы з вагонаў. □ [Хлопцы] рыбу выгрузілі на востраў, паехалі далей. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загрузі́ць, -ужу́, -у́зіш, -у́зіць; -у́жаны; зак.

1. гл. грузіць.

2. перан., каго-што. Запоўніць работай, даць работу ў патрэбнай колькасці.

З. трактары на поўную змену.

З. выкладчыка.

|| незак. загружа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.; да 1 знач. — спец.).

|| наз. загру́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нава́лам нареч.

1. нава́лом, в нава́лку;

грузі́ць н. — грузи́ть нава́лом (в нава́лку);

2. прост. (много) нава́лом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гру́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад грузіць.

2. у знач. прым. З грузам, нагружаны. І Гусоўскі ніколі не мінае будкі, калі едзе, гружаны, з лесу. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгрузі́ць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак., што і чаго.

Нагрузіць дадаткова, падбавіць грузу. Падгрузіць дроў. □ [Алёша:] — Беразачок ляжыць, Андрэй Якаўлевіч. Трэба было б машыну падгрузіць — вельмі ж лёгкая, буксуе. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lade

[leɪd]

v., laded, laden

1) грузі́ць; нагружа́ць

2) вычэ́рпваць апало́нікам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ładować

незак.

1. грузіць; нагружаць; напаўняць; класці;

ładować statek — грузіць карабель;

ładować żyto — грузіць жыта;

ładować (w co) pieniądze — укладаць грошы (у што);

3. зараджаць;

ładować karabin — зараджаць вінтоўку;

ładować akumulator — зараджаць акумулятар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)