гру́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад грузіць.
2. у знач. прым. З грузам, нагружаны. І Гусоўскі ніколі не мінае будкі, калі едзе, гружаны, з лесу. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)