CAD [ˌsi:eɪˈdi:, kæd] n. (скар. ад computeraided design) камп’ю́тарная гра́фіка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

graphic arts [ˌgræfɪkˈɑ:ts] n.

1. гра́фіка

2. выяўле́нчае маста́цтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

выяўле́нчы, -ая, -ае (кніжн.).

Які дае магчымасць наглядна паказаць, адлюстраваць што-н.

Выяўленчыя сродкі.

○

Выяўленчае мастацтва — назва мастацтва, у творах якога вобраз увасоблены на плоскасці ці ў прасторы (жывапіс, графіка, скульптура, а таксама архітэктура).

|| наз. выяўле́нчасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпю́р, ‑а, м.

Спец.

1. Чарцёж праекцый, кропак, ліній, фігур, цел на плоскасці.

2. Назва графіка якіх‑н. вымярэнняў.

[Ад фр. épure — чарцёж.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перазме́нка ж (паводле графіка) Schíchtwechsel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

графі́чны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да графікі. Графічнае мастацтва. Графічнае абазначэнне слова.

графі́чны ​2, ‑ая, ‑ае.

Выражаны пры дапамозе графіка ​1, паказаны з дапамогай чарцяжу. Графічны метад рашэння задач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графі́чны

(гр. graphikos)

1) які мае адносіны да графікі (напр. г-ае мастацтва);

2) выражаны пры дапамозе графіка, чарцяжа (напр. г. метад рашэння задачы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

опереже́ние апярэ́джанне, -ння ср., выпярэ́джванне, -ння ср.; неоконч. апярэ́джванне, -ння ср., выпярэ́джванне, -ння ср.;

рабо́тать с опереже́нием гра́фика працава́ць з апярэ́джаннем гра́фіка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

curve​1 [kɜ:v] n.

1. крыва́я (графіка, дыяграмы); вы́гін, вы́гіб, паваро́т (дарогі, ракі і да т.п.);

a curve in the road вы́гіб, паваро́т даро́гі; лукаві́на, лука́

2. AmE = curve ball

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паслякастры́чніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да часу пасля Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі. У паслякастрычніцкі перыяд, калі Беларусь упершыню ў гісторыі атрымала сваю дзяржаўнасць, пачынаецца новы этап у вывучэнні спадчыны Скарыны. Алексютовіч. Ужо ў першае паслякастрычніцкае дзесяцігоддзе графіка не толькі пабыла «правы грамадзянства», але выйшла на перадавыя рубяжы беларускага савецкага мастацтва. Шматаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)