1. Які мае форму вугла, сагнуты пад вуглом. Вуглавое злучэнне. Вуглавое жалеза.
2. Які стаіць на вуглу, на перакрыжаванні вуліц. Вуглавы дом.
3.Спец. Які мае адносіны да вымярэння вуглоў. Вуглавы градус. Вуглавое адхіленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шырата́жгеагр Bréite f -;
гра́дус шыраты Bréitengrad m -(e)s, -e;
ро́знасць шыро́т Bréitendifferenz f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
st.
1. = stacja — станцыя; ст.;
2. = starszy — старшы; ст.;
3. = stopień — градус
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
мацу́нак, ‑нку, м.
Разм.
1. Уласцівасць моцнага; моц, трываласць. — Гэта ж квас, як вада. У ім жа мацунку ўсяго, можа, адзін градус, — заспакоіў Косцік.Сабаленка.Дваццаць пяць год не кранулі перабродаўскіх будынкаў .. Яшчэ і да самай Айчыннай вайны яны захавалі свой мацунак і свежы колер гладка вычасанага бярвення.Чорны.Ядранымі зорнымі начамі набіраў мацунак мароз.Марціновіч.
2. Тое, чым можна падмацавацца, чаго можна пад’есці. Хлеб чорны, хлеб жытні, — Мацунак здаровы.Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
degree
[dɪˈgri:]
n.
1) ступе́нь f.
to a degree — да пэ́ўнай ме́ры, у пэ́ўнай ступе́ні
by degrees — паступо́ва
2) гра́дус -а m., адзі́нка ме́раньня
а) тэмпэрату́ры
б) кута́або́ дугі́
в) геаграфі́чнае даўжыні́, шырыні́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
міну́та, ‑ы, ДМ ‑нуце, ж.
1. Адзінка часу, роўная шасцідзесятай частцы гадзіны, якая складаецца з 60 секунд. Гадзіннік паказваў без дзесяці мінут дзевяць.Васілёнак.Стрэлка гадзінніка адлічыла сорак мінут.Алешка.// Які‑н. кароткі прамежак часу. Мінута радасці. □ Мужчыны зараз па сняданні Пайшлі ў гумно на спачыванне — Аддаць мінуту для дрымоты.Колас.
2.Спец. Адзінка вымярэння вугла і дугі, роўная 1/60 градуса, якая абазначаецца на пісьме значком ′. Кожны градус дзеляць на шэсцьдзесят мінут (60′), а кожную мінуту на шэсцьдзесят секунд (60″).
[Ад лац. minutus — паменшаны, малы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
degree[dɪˈgri:]n.
1.гра́дус
2. ступе́нь; узро́вень;
in the highest degree у найвышэ́йшай ступе́ні;
to some degree у пэ́ўнай ступе́ні;
not in the slightest degree анічу́ць, ніко́лькі
3. ступе́нь;
take one’s degree атрыма́ць ступе́нь;
the degree of bachelor/master/doctor ступе́нь бакала́ўра/магі́стра/до́ктара
4.ling. ступе́нь;
degrees of comparison ступе́ні параўна́ння
♦
by degrees паступо́ва
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
stopień
stop|ień
м.
1. ступень, прыступка, ступенька;
”uwaga, ~ień!” — «асцярожна, прыступка!»;
2. падножка;
3.градус;
dwa ~nie mrozu — два градусы марозу;
~ień szerokości północnej геагр.градус паўночнай шыраты;
kąt o dwudziestu ~niach мат. вугал у дваццаць градусаў;
4. ацэнка;
5. ступень;
poparzenia drugiego ~nia — апёкі другой ступені;
~ień naukowy — вучоная ступень;
w równym ~niu — у роўнай меры; аднолькава;
6.грам. ступень параўнання
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ВУ́ГАЛ плоскі, геаметрычная фігура, утвораная двума прамянямі (старанамі вугла), якія выходзяць з аднаго пункта (вяршыні вугла). Кожны вугал з вяршыняй у цэнтры некаторай акружнасці (цэнтральны вугал) вызначае на акружнасці дугу, абмежаваную пунктамі перасячэння акружнасці са старанамі вугла, што дае магчымасць вымяраць вугал адпаведнымі ім дугамі. Адзінка вымярэння вугла — градус або радыян.
Вугал можна разглядаць і як фігуру, атрыманую вярчэннем фіксаванага праменя вакол пункта, з якога прамень выходзіць, да зададзенага становішча. У залежнасці ад напрамку вярчэння адрозніваюць дадатныя і адмоўныя вуглы. Пад вуглом паміж дзвюма крывымі, што перасякаюцца ў адным пункце, разумеюць вугал паміж датычнымі да крывых у гэтым пункце. Гл. таксама Вертыкальныя вуглы, Двухгранны вугал, Знешні вугал, Мнагагранны вугал, Сумежныя вуглы, Цялесны вугал.