аўтаго́нкі, ‑нак; адз. аўтагонка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Спец. Гонкі на аўтамабілях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ртынг, ‑а, м.

Гонкі на аўтамабілях тыпу карт як від спорту. Першынство па картынгу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэк, -а, мн. -і, -аў, м.

Спартыўнае збудаванне з кругавой дарожкай для трэніровак і гоначных спаборніцтваў па вела- і мотаспорце.

Веласіпедны т.

|| прым. трэ́кавы, -ая, -ае.

Трэкавыя гонкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дваябо́рац, ‑рца, м.

Спартсмен, які займаецца дваяборствам (лыжныя гонкі і скачкі на лыжах з трампліна).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крос, ‑у, м.

Спартыўны бег або гонкі па перасечанай мясцовасці з пераадоленнем перашкод. Лыжны крос. Веласіпедны крос.

[Ад англ. to cross — перасякаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wéttfahrt

f -, -en го́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

выно́сісты, ‑ая, ‑ае.

З прамым гладкім і высокім ствалом; гонкі. У сутонлівай каламуце выносістыя хвоі гойдалі шумлівае верхавінне. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rádrennen

n -s, - веласіпе́дныя го́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wéttrudern

n -s вясля́рныя го́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Адго́ны ’маладыя дрэўцы, якія размнажаюцца з пнёў, каранёў’ (Інстр. III) да гнаць. Параўн. гонкі (аб дрэве).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)