сако́л, ‑кала, м.

Разм. Тое, што і сокал.

•••

Гол як сакол гл. голы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галявы́ (к гол) голево́й;

г. мо́мант — голево́й моме́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

голево́й (к гол) галявы́;

голево́й моме́нт галявы́ мо́мант.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Tréffer

m -s, -

1) папада́нне; прабо́іна; спарт. гол

éinen ~ erzíelen — забі́ць гол

éinen ~ éinstecken — прапусці́ць гол

2) вы́йгрыш; уда́ча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gol

м. спарт. гол;

strzelić (zdobyć) ~a — забіць гол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сако́л (род. сакала́) м., см. со́кал;

◊ гол як с. — погов. гол как соко́л;

сава́ не прывядзе́ ~кала́ — погов. я́блоко от я́блони недалеко́ па́дает

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́лы, -ая, -ае; гол, -а.

1. Не апрануты, не прыкрыты адзеннем.

Голая спіна.

2. Без расліннага або валасянога покрыва.

Г. чэрап.

Голыя дрэвы.

3. Нічым не пакрыты, не прыкрыты.

Голыя сцены.

Спаць на голым ложку.

4. перан. Узяты сам па сабе, без тлумачэнняў, без дадаткаў.

Голыя лічбы.

Голыя факты.

5. Без прымесей, чысты.

Г. пясок.

6. перан. Бедны.

Балявалі, пакуль голы сталі (прыказка).

◊

Гол як сакол — вельмі бедны, які нічога не мае.

Голы як бізун — пра вельмі беднага чалавека.

Голы як бубен (разм.) — пра голае, без расліннасці месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сквіта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Аддаць пазычанае, разлічыцца з кім‑н. Сквітаць даўгі.

2. У спартыўных гульнях — дасягнуць роўнага ліку; адыграцца. Сквітаць гол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́кол​I прям., перен. со́кал, -ла м.;

сла́вные со́колы на́шей страны́ сла́ўныя со́калы на́шай краі́ны;

◊

гол как соко́л гол як сако́л;

смотре́ть со́колом выгляда́ць арло́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адквіта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разлічыцца з кім‑н., адплаціўшы тым жа самым. // У спорце — выйграць у праціўніка столькі ж, колькі выйграў ён; адгуляць. Адквітаць гол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)