змя́клы, ‑ая, ‑ае.

Які змян, страціў першапачатковую цвёрдасць, пругкасць. Змяклая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сланцава́ты, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва сланцаватасць (пра горныя пароды). Сланцаватая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

argil

[ˈɑ:rdʒɪl]

n.

глі́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

водаўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які не паддаецца ўздзеянню вады. Водаўстойлівая гліна. Водаўстойлівыя фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераслаі́цца, ‑слоіцца; зак.

Легчы, размясціцца слаямі. Пераслаілася гліна з пяском. Пераслаіліся горныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

glinka

glink|a

ж.

1. глінка, гліна;

biała ~a — белая гліна; каалін;

~a porcelanowa — парцалянавая гліна;

2. часцей мн.

~i — гліназём

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

размя́клы

1. размя́кший;

~лая глі́на — размя́кшая гли́на;

2. перен., разг. рассла́бленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Porzellánerde

f -, -n фарфо́равая глі́на, каалі́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

во́хрысты, ‑ая, ‑ае.

З прымессю вохры. Вохрыстая гліна. // Колеру вохры; жоўтага або чырвона-карычневага адцення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каалі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кааліну, складаецца з кааліну. Каалінавыя пароды. Каалінавая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)