Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
gullet
[ˈgʌlɪt]
n.
1) страваво́д -у m.
2) го́рла n., гло́ткаf.
3) вузкі́ яр; цясьні́на f. (у гара́х)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фарынга́льны
(ад гр. pharynks, -ngos = глотка);
лінгв.ф. зычны — зычны гук, які ўтвараецца дзякуючы збліжэнню кораня языка са сценкай глоткі, напр. у арабскай мове.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Жвала ’васкавая залоза ў пчалы’ (палес., Лексика Пол., Шатал.). Рус.дыял.жва́ло ’сківіца бяззубай жывёлы’, укр.палес.жва́ло ’васкавая залоза ў пчалы’, серб.-харв.жва̏ло ’пашча, глотка; цясніна’, жва̏ље ’сківіца; сліна; цуглі; заедзі’, славен.žvála ’цуглі’. Макед.џвало ’рот звера’. Прасл.*žьv‑a‑l‑o ўтворана ад *žьv‑a‑ (гл. жава́ць) з суфіксам ‑л‑о. Скок, 3, 690.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
throttle
[Өroʊn]1.
n.
1) Auto. дро́сэль -я m.
at full throttle — по́ўным хо́дам
2) informalгло́ткаf. (напр. у каня́)
2.
v.i.
зду́шваць; спыня́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ráchen
m -s, -
1) па́шча, зя́па
2) гло́тка, го́рла
◊ j-m in den ~ gréifen* ≅ узя́ць каго́-н. за го́рла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ГАЛАСАВЫ́ АПАРА́Т,
сукупнасць анатамічных структур, з дапамогай якіх у чалавека і жывёл з лёгачным дыханнем утвараюцца гукі. Складаецца з галасавых звязак — складкі са злучальнай тканкі на ўнутр. паверхні бакавых сценак гартані. Прамежак паміж імі — галасавая шчыліна. Ва ўтварэнні гукаў удзельнічаюць дыхальныя шляхі (трахея, бронхі), а таксама лёгкія. На адценні гукаў уплываюць глотка, насавая поласць з прыдаткавымі пазухамі, ротавая поласць. Паветра з лёгкіх выходзіць праз галасавую шчыліну, ад гэтага звязкі вібрыруюць і ўтвараюць гукавыя хвалі. Змена шырыні галасавой шчыліны і ступені нацягнутасці галасавых звязак уплывае на вышыню і моц гуку.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Гардзе́ль1 ’глотка, горла’ (Сл. паўн.-зах.), ’горла’ (Сцяшк.). Запазычанне з польск.gardziel ’тс’ (ужо ў ст.-бел. мове ў XVII ст. было ўзята з польск.гардель; гл. Булыка, Запазыч., 79). Да паходжання польск. слова гл. Слаўскі, 1, 258 (< зах.-слав.*gr̥t‑ělь).
Гардзе́ль2 ’ліна’ (Сл. паўн.-зах.). Рус.гарде́ль, карде́ль ’ліна для падымання ветразя’. У рус. мове з гал.kardeel, kordêl ’ліна’ (а гэта з франц.cordelle). Гл. Фасмер, 1, 393. У бел. мову слова пранікла, відаць, з рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ВІКТО́РЫЯ
(Victoria Falls),
вадаспад на р. Замбезі, у Паўд. Афрыцы, на мяжы Замбія—Зімбабве; адзін з буйнейшых у свеце. Выш. 120 м, шыр. 1800 м. Падзяляецца астравамі на часткі: Глотка Д’ябла, Галоўны, Вясёлкавы, Усходні. Вада падае з уступу выш. 120 м у вузкі (130 м) і глыбокі (140 м) каньён у базальтах, утварае гіганцкія слупы вадзянога пылу. Расход вады моцна вагаецца на працягу года, у сярэднім каля 1400 м³/с. Уваходзіць у склад нац. паркаў Вікторыя-Фолс (Зімбабве) і Мосі-Оа-Тунья (Замбія). ГЭС. Турызм. Адкрыты ў 1855 Д.Лівінгстанам, названы ў гонар каралевы Вялікабрытаніі.