germański

германскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

German​2 [ˈdʒɜ:mən] adj. няме́цкі; герма́нскі;

German silver мельхіёр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Germanic [dʒɜ:ˈmænɪk] adj. hist. няме́цкі; герма́нскі;

Germanic languages герма́нскія мо́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

germánisch

a гіст. герма́нскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kajzer

м. разм. іран. кайзер; германскі імператар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Germanic

[dʒərˈmænɪk]

adj.

1) няме́цкі

2) герма́нскі

Germanic languages — герма́нскія мо́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Герма́нец, герма́нскі (БРС). Рус. герма́нец, герма́нский, укр. герма́нец, герма́нський. Слова гэта ў бел. і ўкр. мовах, відавочна, узята з рус., дзе ў кніжнай мове запазычана з лац. (зыходным з’яўляецца лац. Germania, Germani; параўн. Фасмер, 1, 403). Гл. яшчэ Рудніцкі, 1, 605.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Teuton

[ˈtu:tən]

1.

n.

1) тэўто́н -а, не́мец -ца m.

2) герма́нец -ца m.

2.

adj.

няме́цкі; тэўто́нскі; герма́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

German

[ˈdʒɜ:rmən]

1.

adj.

няме́цкі, герма́нскі

2.

n.

1) не́мец -ца m., не́мка f., жыха́р Няме́ччыны

2) няме́цкая мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

deutsch

1.

a няме́цкі, герма́нскі

2.

adv па-няме́цку

er spricht Deutsch — ён гаво́рыць [размаўлце] па-няме́цку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)