геліяміцы́н

(ад гелія- + -міцын)

лекавы прэпарат, антыбіётык, які выкарыстоўваецца для лячэння інфіцыраваных ран, піядэрміі і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геліятрапі́зм

(ад гелія- + трапізм)

уласцівасць раслін рэагаваць рухам, паваротам на дзеянне сонечнага святла (гл. таксама фотатрапізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геліяфо́бны

(ад гелія- + гр. phobos = страх)

які баіцца святла;

г-ыя расліны — ценялюбныя расліны (параўн. геліяфільны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геліяцэнтры́чны

(ад гелія + цэнтр)

заснаваны на прызнанні Сонца цэнтрам планетнай сістэмы (г-ая сістэма свету); параўн. геацэнтрычны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геліябіёнты

(ад гелія- + біёнты)

віды расліннага і жывёльнага свету, якія аддаюць перавагу месцам, асветленым сонечным святлом (геліяфілы, геліяфіты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геліягравю́ра

(ад гелія- + гравюра)

спосаб узнаўлення малюнкаў, пры якім друкарская форма рыхтуецца з прымяненнем фатаграфічнага і хімічнага працэсаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геліяэнерге́тыка

(ад гелія + энергетыка)

галіна энергетыкі, якая распрацоўвае метады эксплуатацыі энергіі сонечнага выпрамянення для прамысловых і бытавых патрэб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геліята́ксіс

(ад гелія- + таксісы)

рухальная рэакцыя раслінных і прасцейшых жывёльных арганізмаў у адказ на дзеянне сонечнага святла; разнавіднасць фотатаксісу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геліяцэнтры́зм

(ад гелія- + цэнтрызм)

тэорыя будовы сонечнай сістэмы, створаная Капернікам, паводле якой усе планеты рухаюцца вакол Сонца (параўн. геацэнтрызм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГЕЛІЁГРАФ

(ад гелія... + ...граф),

1) у метэаралогіі самапісная прылада для рэгістрацыі працягласці сонечнага ззяння. У аснове канструкцыі геліёграфа Кэмпбела—Стокса нерухомы шкляны шар. Ён служыць лінзай і збірае сонечныя промні, якія прапальваюць кардонную стужку, падзеленую на адпаведныя гадзіне і яе часткам адрэзкі. Па даўжыні прапаленай «зайчыкам» (які на працягу дня перамяшчаецца па стужцы) лініі падлічваецца час, калі свяціла Сонца. Існуюць і інш. сістэмы геліёграфа, у т. л. з фатаграфічнай рэгістрацыяй. Як геліёграф могуць выкарыстоўвацца актынографы.

2) У астраноміі тэлескоп, прыстасаваны для фатаграфавання Сонца.

т. 5, с. 140

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)