раздзьму́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

Дзьмухаючы, прымусіць гарэць; распаліць.

Р. агонь.

|| незак. раздзьму́хваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раздзьму́хванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

líchterloh

~ brénnen* — гарэ́ць я́ркім по́лымем

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

згара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можа гарэць, згарэць. Згаральнае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пламене́ть несов., в разн. знач. палымне́ць; (гореть) гарэ́ць; (пылать) пала́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

гарэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. гарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ату́хнуць, ‑не; пр. атух, ‑ла; зак.

Паслабець, перастаць зырка гарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

buzować się

незак. гарэць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

flame [fleɪm] n. по́лымя;

be in flames гарэ́ць, быць у агні́, пала́ць, палымне́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гару́чы, -ая, -ае.

1. Здольны гарэць.

Г. газ.

2. у знач. наз. гару́чае, -ага, н. Паліва для рухавікоў: бензін, салярка і інш.

|| наз. гару́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гару́часць, ‑і, ж.

Уласцівасць гаручага ​1; здольнасць гарэць. Бензін мае высокую гаручасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)